Vernieuwde atheïsten
Je ziet zelfs de ‘groten’ binnen de atheïstische beweging langzaam maar zeker een toontje lager zingen
Het blijft bijzonder, dat christelijk geloof. Hoe het ook weggestopt, vertrapt en belachelijk gemaakt wordt, het komt toch steeds weer als onweerstaanbaar naar voren. In de afgelopen jaren lijkt het ook wel of dat geloof steeds meer voortgang vindt onder de zogenoemde ‘nieuwe atheïsten’, de Richard Dawkins en Sam Harris-types. Zij overspoelden vanaf ongeveer 2004 de wereld met boeken als God als misvatting en weekten velen van God los.
Het wordt echter langzaam maar zeker duidelijk wat er met een samenleving gebeurt die God massaal de deur wijst. Nu ‘ieder zijn eigen waarheid heeft’ en duidelijk wordt dat moraal zonder de Bijbel geen knip voor de neus waard is, zie je zelfs de ‘groten’ binnen de atheïstische beweging langzaam maar zeker een toontje lager zingen. Richard Dawkins, een van de meest fundamentele, intolerante atheïsten, die er eens voor pleitte dat het ouders verboden zou moeten worden om het geloof over te brengen op hun kinderen, moet het steeds vaker knarsetandend toegeven. Het christendom is voor een samenleving zo gek nog niet. ‘Mensen zijn in staat tot veel kwaad als ze niet geloven dat er een God boven hen staat.’
De bekende historicus Tom Holland komt er steeds meer achter dat het christendom een diepgaand stempel heeft gezet op onze westerse wereld. Concepten als ‘mensenrechten’ en ‘zorg voor armen’ komen uit het christelijk geloof. Fascinerend is dat deze voormalige atheïst niets moet hebben van liberaal geloof en kerken die ‘meegaan met de tijd’. Hij gaat sinds enkele jaren naar een van de oudste katholieke kerken in Londen en noemt zichzelf door en door christen.
Douglas Murray, een best-selling auteur met prominente prijzen, noemt zichzelf christen-atheïst. In zijn boek The Madness of Crowds waarin hij de meest controversiële onderwerpen in onze tijd onderzoekt, geeft hij een verrassend intermezzo. Volgens hem is het christelijke idee van schuld, genade en vergeving dé uitweg in een doorgedraaide wereld.
Deze ontwikkelingen geven mij hoop. Als zelfs de meest doorgewinterde atheïsten tot dit soort uitspraken komen, dan zegt dat iets over een historisch, levend geloof, over bloed dat kruipt, waar het niet gaan mocht.