Volledige overgave
Maria wordt weleens uitgebeeld en afgebeeld met zeven zwaarden in haar hart. Het staat voor de confrontaties van de moeder van de Heere met het lijden van Christus. De positie van Maria als moeder van de Heere Jezus is uniek en bijzonder, maar lang niet altijd mooi en makkelijk.
Simeon maakt dat al duidelijk als de Heere Jezus als baby door Maria en Jozef in de tempel gebracht wordt. Hij geeft hoog op van dit Kind. Hij is de zaligheid die God bereid heeft voor de volken. Hij is het licht dat Zijn volk verheerlijkt en de wereld verlicht (Luk.2:31,32). Maar dan keert Simeon zich ook persoonlijk tot Maria en zegt onder meer: ‘Ook door uw eigen ziel zal een zwaard gaan.’ (Luk.2:35) Wat heeft dat precies te betekenen?
Ergernis
Het gaat over de levensroute die de Heere Jezus aflegt. In Hem komt de profetie van Jesaja tot vervulling: ‘Hij zal tot een heiligdom voor u zijn, tot een steen des aanstoots, en tot een rots waarover men struikelt voor de beide huizen van Israël, tot een strik en een val voor de inwoners van Jeruzalem.’
(Jes.8:14) Jezus is de hoeksteen én de struikelsteen. Velen zullen zich aan Hem ergeren. Wie denkt niet aan het volk dat bij Hem wegloopt als duidelijk wordt wie Hij als Messias is? Of aan schriftgeleerden en priesters die Hem uit de wereld willen helpen.
Ergernis aan Jezus is er vandaag waar Zijn kruis en opstanding in het middelpunt worden geplaatst. De één weet het allang en een ander heeft er toch wel erg veel moeite mee dat iemand anders zijn plaats in moet nemen. Wrevel is er als het gaat om het gezag van deze Koning en de gehoorzaamheid aan Hem. Deze Koning roept protest op, om ons heen en in onszelf. Sinds die eerste donkere dag in het paradijs zit niemand van huis uit op een andere Koning te wachten. Jezus is een Koning waarbij men ‘Hosanna’ roept, om dat vervolgens ongedaan te maken met ‘Kruis Hem’.
Tegenspraak
Tegengesproken wordt Hij, zelfs als Hij in het graf ligt en Zijn graf verzegeld wordt en soldaten Hem moeten bewaken. Want Hij had toch gezegd dat Hij na drie dagen zou opstaan? (Matt.27:62-66)
Bizar genoeg gaat de Heere Jezus welbewust de weg van ergernis en tegenspraak. Hij roept niet om recht, Hij dwingt geen eerlijkheid af en komt niet met een tegenactie. Hij laat Zich wegduwen en wegzetten, Zich boeien en beuken. De schande van het vloekhout is Hem niet te gortig en de dood is Hem niet te heftig.
Zo maakt Hij zaligheid klaar voor zondaren. Hij doet Zijn Vader recht en geeft genade aan tegensprekers.
Wat een wonderlijk Evangelie. Treffend genoeg wint de Geest daar mensen voor in. Zo is het Evangelie geen struikelblok of dwaasheid meer, maar de kracht van God en de wijsheid van God (1 Kor.1:24).
Zwaard door de ziel
Die levensgang van Christus bepaalt wel het grote en lange zwaard dat de ziel van Maria doorklieft. De woorden van Gabriël waren groots. Hij zal de Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God zal Hem de troon van Zijn vader David geven. Eeuwig zal Hij koning zijn (Luk.1:32,33). Daar zal Maria allerlei verwachtingsvolle gedachten bij hebben gehad. Wie hoopt voor zijn kind niet het beste? Het succes van een kind werd, zeker in die tijd, het geluk van een moeder. Maar dat alles moet de dood in.
Gedurende het optreden van de Heere Jezus lezen we niet veel over Maria. Toch heeft ze Hem gevolgd, vanuit Galilea naar Jeruzalem. Ineens laat de evangelist Johannes haar zien, aan de voet van het kruis. Haar beeld van Jezus moest stukje bij beetje worden gecorrigeerd. Alle verwachtingen werden geheel doorkruist. Totdat ze op Golgotha staat en het haar duidelijk wordt dat Jezus zal sterven. Het moet niet niks zijn om als een moeder je kind te zien sterven.
En daar komt dan voor Maria bij dat zij als geen ander wist dat Hij de Zoon van God is. Er gaat een zwaard door de ziel van Maria. Ze moet Hem als kind verliezen om Hem uiteindelijk over te houden als Zaligmaker.
Stervensproces
In de huid van Maria kunnen wij niet kruipen. Maar dat proces van sterven aan je gedachten en je idealen, jouw hoop en jouw houvast, dat komt in het christenleven bekend voor. Door de Heere geroepen en in dienst genomen moet er veel sterven. Niet alleen dat zondige gedrag waarvan het voor de hand ligt dat het niet kan blijven bestaan. Alles moet ik loslaten wat geen God en Christus is. Het is een stervensproces van volledige overgave.
Ontvreemd Ge mij dan, ding voor ding,
al ’t oude en vertrouwde?
O, blinde schrik, –
mijn God, mag ik
niet eens mijzelf behouden?
Weerklank 470:2
Wat is dat vaak een proces vol weerbarstigheid en strijd, vol vragen en onzekerheid. Wat is het eveneens een pijnlijk gebeuren. Niet dat het altijd en bij iedereen even heftig is. Toch brengt dat sterven wel de aanvechting met zich mee, soms duisternis in je ziel: ‘Waar is God, Dien gij verwacht?’ ‘Waar is God, op Wien gij bouwdet en aan Wien g’uw zaak vertrouwdet?’ (Ps.42:2,6 ber.)
Zegen
Het profetische woord van Simeon laat een schaduw vallen over het levenspad van Maria. Hoe moet dat verder? Opvallend is dat Simeon, even voordat hij die persoonlijke woorden uitspreekt, eerst de zegen op Maria en Jozef en het Kind legt. Simeon gaat zelf heen in vrede. Maar vanwege de Zaligmaker gaan Maria en Jozef ook heen in vrede. Al zal er een zwaard door de ziel van Maria gaan, al moet zij alles verliezen. Vanwege het Kind is zij gezegend. De Heere gaat met haar mee, hoe het ook zal gaan. Hij zal voor haar zorgen en haar helpen. Straks op de kruisheuvel blijkt dat treffend. Vanaf het kruis zegt Hij tegen Zijn moeder: ‘Vrouw, zie, uw zoon’ én tegen Johannes: ‘Zoon, zie, uw moeder.’ (Joh.19:26,27)
De grootste zegen is wel dat zij niet verteerd wordt door verdriet, maar dat ze tot leven komt omdat zij na Pasen in haar Zoon werkelijk de Zaligmaker ontdekt. Niet dat daar veel woorden aan gewijd worden in de Schrift. Wel merkt Lukas fijnzinnig op dat zij er bij is als er eensgezind en volhardend wordt gebeden om de komst van de Heilige Geest (Hand.1:14). Het zwaard is niet het enige. Het Kind wordt haar tot een eeuwige zegen. En met haar voor velen.
Het geheim is dat de Heere Jezus zelf wel de dood is gestorven, maar dat Hij niet in het graf is gebleven. Pasen laat zijn blijde jubel horen: ’Hij is hier niet, maar Hij is opgewekt’ (Luk.24:6). En wie zich heeft verloren aan dit Kind, die vindt met Hem het leven. Dat is hier en nu wandelen door het geloof onder de doorboorde en zegenende handen van Christus. Zo is Hij er bij alle dagen van het leven, al gaat het door de diepste diepten en is het geweldig donker in het leven. En als Hij terugkomt, dan breekt het leven open in optima forma. Zijn gouden toekomst wenkt.