Het was vorige maand vrij kil op de straten rond het Malieplein in Den Haag. Het past bij de trieste reden van onze komst daar: de ijskoude cijfers van het recordaantal abortussen in Nederland: welgeteld 39.332 vorig jaar, een stijging van 10 procent.
De Mars voor het Leven is een jaarlijkse aanklacht tegen de abortuspraktijk. Als protestanten ligt het ons wellicht niet zo om te demonstreren. Maar de noodzaak voor deze betoging wordt helaas elk jaar groter. Te veel mensen beschouwen abortus als een oplossing in plaats van een probleem. Hoe diep zijn we toch gezakt als samenleving. Een zwangerschap afbreken is voor sommigen kennelijk alsof ze een aankoop terugsturen: het product bevalt toch niet. Letterlijk, bevalt het niet. Hoe weinig respect blijkt daaruit voor Gods geschenk, dat het leven is. Onze wegwerpmaatschappij ten top.
Waarom abortus zo toeneemt, is niet zeker. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd schrijft in haar rapport slechts: ‘Naast persoonlijke afwegingen, zijn er mogelijk ook maatschappelijke factoren. Denk aan zorgen over huisvesting, financiën, de toekomst.’ De overheid moet zich deze zorgen aantrekken. We moeten de onbedoeld zwangere ouders meer hulp bieden bij onderdak of geldnood. Dan behouden ze hopelijk vaker het prille leven in de moederschoot.
Helaas kiest de overheid juist de andere weg: abortus nóg makkelijker maken, in Nederland nu zelfs zonder bedenktijd. Een meerderheid van het Europarlement bepleitte in april om abortus als grondrecht op te nemen in het EU-verdrag. De EU promoot het abortusrecht zelfs in handelsverdragen met andere landen. Vermoedelijk geeft de EU zelfs miljoenen euro’s aan lobbyorganisaties voor verruiming van het abortusrecht. In schriftelijke vragen heb ik de Europese Commissie gevraagd te stoppen met deze subsidies.
Gelukkig laat niet iedereen in Brussel zich hierin meeslepen. De nieuwe EU-commissaris voor Gezondheid, Olivér Várhelyi uit Hongarije, weerstond deze maand het progressief-linkse gedram over abortusrechten. Hij zei terecht dat de EU hierin niet bevoegd is. Dieptriest dat deze goede man na zijn uitspraak dit beleidsterrein moest afstaan aan de liberale EU-commissaris Hadja Lahbib, die duidelijk een andere visie heeft.
Als de Mars voor het Leven ooit niet meer nodig is, dat zou pas hartverwarmend zijn.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement (€ 53). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!