column

Voorbereiding

'Kijk Gerrit, hier vul je het water bij.' Gerrit volgt mijn vader naar de voorkant van de caravan en kijkt geïnteresseerd toe. 'Dit heb ik vastgezet met een touwtje, anders kan de klep niet goed dicht', vervolgt hij zijn instructie.

We zijn op bezoek bij mijn ouders. Ze staan op een mooie boerencamping ergens in Nederland. Binnenkort hopen wij ook met deze caravan op vakantie te gaan. Voor mijn man wordt dit de eerste keer en mijn vader ziet het als zijn taak om hem hier goed op voor te bereiden.

Om mijn man verder in te wijden, nodig ik hem uit om samen de vaat te doen. Bij het overdekte aanrechtgedeelte staat al een campingechtpaar af te wassen; ze zijn van onze leeftijd. We passen er nog wel naast. Gedachteloos voelt de vrouw aan het sjaaltje op haar hoofd. Ze merkt dat ik het zie en zegt zacht: ‘Chemokuur. Moeilijk. Maar de rust hier en de prachtige omgeving doen ons goed.’

Als we met onze borden, pannen en kopjes teruglopen, passeren we een oude vrouw. Ze zit voor haar caravan, een klein hondje ligt naast haar. Ze is alleen en houdt van een praatje: ‘Ik heb hier een vaste seizoensplek. In de wintermaanden zie ik al uit naar de dag dat de camping weer opengaat.’

Enkele jaren geleden dreigde de camping haar deuren te sluiten. De eigenaar overleed vrij plotseling en zijn vrouw zag het niet zitten om alleen door te gaan. Een groepje vaste bezoekers bood uitkomst: ‘Wij zullen je helpen.’

Een paar dagen later op Urk. Samen met Olena uit het asielzoekerscentrum zit ik in ‘het Kerkje aan Zee’. Haar dochtertje ligt te slapen op haar schoot. Zij is heel erg ziek geweest, maar gelukkig gaat het nu weer beter. Dit is hun eerste dagje uit. Het orgel zet in en we zingen:

‘k Ben reizend naar die stad,

waar Christus ’t Licht zal zijn,

om eeuwig daar te zijn bij Hem,

bevrijd van zorg en pijn.

Geen smart meer daar omhoog…

‘Vader, bereid ons voor op de reis naar deze stad.’

Marijke de Wit