Je doet belijdenis van het geloof. Wat een mooie markering van Zijn zegen in je leven! Toch kan je soms zomaar een ontregelende gedachte bekruipen, dat vervelende gevoel: wat als ik me vergis?
Het gaat in de kerk over grote woorden. Je belijdt God als de Vader, de almachtige Schepper, Die hemel en aarde zowel schiep als onderhoudt. Maar als Hij goed is en almachtig, waarom geeft Hij dan zoveel ruimte aan lijden en verdriet? Je belijdt God als de Zoon, Die door Zijn sterven en opstaan een vergeven leven mogelijk maakte. Je bent een nieuwe schepping. Maar als er zoveel genadige kracht in Hem schuilt, waarom kies je dan toch nog zo vaak verkeerd? Je belijdt God als de Geest, Die je van binnenuit naar Zijn beeld verandert. Maar als Hij in je woont, waarom ervaar je Hem dan zo weinig?
Vrienden en collega’s belijden niet wat jij belijdt. Toch leiden ook zij een prima leven. Hebben zij het mis, of jij? Je hoopte dat belijdenis doen je van die vragen zou bevrijden, dat belijden ook begrijpen zou betekenen. Maar de vragen blijven knagen…
Misverstand
Belijden is begrijpen en geloof geeft antwoord op alle vragen. Dat misverstand blijft wonderlijk genoeg wijdverspreid. Misschien hebben we dat als kerkelijke traditie soms wat te nadrukkelijk gesuggereerd. We wisten precies waar die ander fout zat en wij goed. Wij weten het best Wie God is, hoe Hij werkt en wat dat van ons vraagt. Maar als je gelooft in een wereld als de onze, merk je dat het zo niet werkt. Voor elk antwoord komen weer andere vragen op. Als geloof het antwoord moet zijn, wordt geloof dus ook altijd weer aangevochten en bestreden. Niet gek dus dat mensen teleurgesteld afhaken, omdat hun belijden maar nooit helemaal begrijpen wilde worden…
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 23 maart 2023. Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!