De verzoening verkondigen is noodzaak. En als er nu met geen woord over verzoening gerept wordt in een Schriftgedeelte? Is dat het ‘bewijs’ dat het echt niet in iedere preek over verzoening hoeft te gaan?
Toch niet. God komt tot de gemeente als de Sprekende op basis van de door Hem geschonken verzoening. Zo is de prediking altijd verbonden met verzoening. Ieder Schriftwoord waarin iets doorklinkt van heil, heeft de kleur van de verzoening.
Geen riedeltje
In Psalm 1 wordt er met geen woord gerept over verzoening. Psalm 1 vormt samen met Psalm 2 de inleiding op het geheel van het liedboek van Israël. In dit boek komen zo via deze dubbele inleiding de wet en de profeten tot klinken. Psalm 1 is verbonden met de wijsheid, de weg van de <i>Torah<p>. Psalm 2 spreekt de taal van de profetie, over de (messiaanse) Koning. In de Psalmen gaat het niet zondermeer over ervaring, maar allereerst om openbaring. Het unieke is dat die in dit bijbelboek verbonden is met de ervaring van de gelovige, die klaagt en jubelt tot zijn Schepper, benauwdheid kent en zich zo tot de Bevrijder wendt, met zijn zonde en ellende tot de Verlosser de toevlucht neemt en nog vele aspecten meer.
Hoe preek je over verzoening als de boodschap van Psalm 1 vertolkt wordt? In ieder geval niet op de manier van een bekend en voor de hand liggend ‘riedeltje’: 1. Christus is volmaakt in overeenstemming met de rechtvaardige van Psalm 1, wij niet en daarom ga je via de zonden van nalatigheid naar Golgotha, 2. Over deze psalm een raster leggen van wet (veroordeling) en Evangelie (vrijspraak), 3. Meteen over Christus als voorbeeld spreken, in Wiens voetsporen de rechtvaardigen gaan.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 3 mei 2022.
Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!