column

Wenskaarten

Kaarten met witte winterlandschappen, fleurige familiefoto's en kleurige kerstbomen. Verrijkt met bekende bijbelteksten, persoonlijke passages en warme wensen. Ze vallen deze maand in groten getale op de deurmat.

Gestuurd door nabije familie, goede vrienden, broeders en zusters, oude bekenden en ook wel door kerstkaartrelaties. Ze komen uit alle hoeken van ons land en ook uit verre streken. Samen vormen ze een kleurig geheel in de woonkamer.

Blijvend verdriet om een lege plaats, zorgen om een kind met een handicap, verbroken relaties, werkloosheid, chronische pijn, verkeerde keuzes. Het is er allemaal in de kring waarbij we horen. Onze kring van familie, vrienden, de gemeente, collega’s, de buurt waarin we wonen, de school van onze kinderen. Zoveel mensen van wie we weten dat ze gebed nodig hebben. En ook zoveel moois in dezelfde kring. Een onverwachte zwangerschap, teruggekregen gezondheid, dagelijkse zegeningen. Veel om voor te danken.

Natuurlijk bidden we elke dag voor anderen. De één komt hiermee en de ander daarmee. Maar de tijd gaat door, het ene ‘nieuwtje’ wordt opgevolgd door het andere. Dat grote verdriet is er nog steeds maar wij denken er niet meer dagelijks aan. We voelen ons daarin tekortschieten. Omdat we weten van de kracht van het gebed, van verhoring, genezing, vergeving.

Nog een paar dagen. En dan? Wat moet ik dan met al die zorgvuldig uitgezochte en ook wel zelfgemaakte wenskaarten? In de oud papierdoos? Is het eigenlijk wel zinnig die traditie van kerst- en nieuwjaarswensen? Is het geen verspilling van tijd, geld en papier? Een aantal jaar geleden kregen we de tip om de kaarten te bewaren. In een mandje, dicht bij de hand. Om als we tijd hebben allemaal een kaart te pakken. Om te kijken naar de afzender en deze mee te nemen in ons gebed. Een dankgebed omdat we zo blij zijn met deze lieve vriendin, een gebed voor een broeder met een groot verdriet. Zoveel namen, zoveel situaties. Zoveel om voor te danken en te bidden.

Ik zou het zelf nooit bedacht hebben om op deze manier gebruik te maken van de wenskaartentraditie in december. Geen verspilling maar een hulpmiddel om Jakobus 5 in praktijk te brengen.

Nelleke Donk

Dit is de laatste bijdrage van Nelleke Donk als columnist.