Willem Farel

De ouders van Willem Farel hebben voor hun zoon een militaire carrière in gedachten. Het loopt anders. Zoonlief gaat studeren in Parijs en wordt pionier van de Franse reformatie. Het is 450 jaar geleden dat hij overleed, schrijft dr. W.H.Th. Moehn.

Wie Genève bezoekt en langs het grote reformatiemonument in het Parc des Bastions wandelt, realiseert zich ineens dat iemand gemist wordt te midden van die metershoge mannen: Maarten Luther. Hij moet het doen met een vierkant stuk steen waar alleen zijn naam op staat.

Een beeldengroep van vier mannen vormt het centrum van het monument. Het zijn Guillaume Farel, Johannes Calvijn, Théodore de Bèze en John Knox. De namen van Calvijn en zijn opvolger De Bèze klinken bekend in de oren. Maar wie is Guillaume Farel en waarom heeft hij zo’n centrale plaats naast Calvijn gekregen?

In 1489 wordt hij geboren in het Franse stadje Gap. Zijn vader is notaris. ‘Mijn vader en moeder geloofden alles’, schrijft Guillaume als hij later in zijn boek over het ware gebruik van het kruis van Christus terugkijkt op de godsdienstige opvoeding van zijn ouders. Zo brengen zij hem tijdens een bedevaart naar een berg in de omgeving, waar een kruis staat van ruw hout, dat afkomstig zou zijn van het kruis waaraan Jezus Zelf heeft gehangen.

In het geboortejaar van Calvijn (1509) begint Guillaume in Parijs als student. Hier ontmoet hij de grote geleerde Jacques Lefèvre d’Étaples, die hem samen met andere studenten de Bijbel in de oorspronkelijke talen leert lezen.

Gaandeweg wordt hij zich bewust van de afstand die er is tussen de leer van de kerk in zijn dagen en het Woord van God. Farel breekt niet van de ene op de andere dag met de dwalingen van de kerk van Rome. Bij hem is sprake van een groeiend inzicht. Lefèvre d’Étaples leert hem dat genade het centrum is van de relatie met God.

In deze periode komt Farel ook in aanraking met geschriften van de jonge Luther, die een beslissende invloed op hem hebben.

Lees de volledige tekst in De Waarheidsvriend van 13 november 2015.