Zegenrijk getuigen
Verhalen van vervolgde christenen helpen ons om geestelijk weerbaar te worden, concludeert ds. P.J. Visser na een reis naar India. ‘Vervolgde christenen leren ons dat getuigen helemaal niet zo moeilijk is als we vaak denken. Je hoeft alleen maar te vertellen wat God in je leven heeft gedaan.’
De predikant van de Rotterdamse Maranathakerk maakte kennis met vervolgde christenen in India. Op uitnodiging van SDOK bezocht hij het hindoeïstische land met als doel christenen die met vervolging te maken hebben, te bemoedigen. De reis naar India in november 2019 was voor hem een indrukwekkende ervaring.
Kleine minderheid
De situatie voor Indiase christenen is de afgelopen jaren sterk verslechterd. Het beleid van de zittende premier Modi en zijn BJP-partij is erop gericht om van India een hindoeïstisch land te maken, zonder ruimte voor christenen. Die worden gezien als een bedreiging voor de cultuur. Steeds vaker worden kerken vernield, voorgangers in elkaar geslagen en vermoord. Ds. Visser: ‘De hindoeïstische religie doortrekt alle facetten van het leven. Te midden van dat krachtenveld leven christenen als een kleine minderheid. Ik vind het bijzonder dat in een wereld waarin God de grote onbekende is, Hij Zich toch weet te openbaren en er veel mensen tot geloof komen. Ik vergelijk het wel eens met een laag asfalt waar opeens een plantje doorheen groeit. Er breekt iets doorheen wat meer kracht heeft en zelfs niet door dik asfalt is tegen te houden. Midden in die wereld van het hindoeïsme laat de levende Christus van zich horen.’
Volharding
Tijdens de reis maakte ds. Visser kennis met voorgangers die een hoge prijs betalen voor hun werk in Gods Koninkrijk. ‘Ik sprak met Indiase christenen die slachtoffer zijn geworden van vervolging en in vergelijking met hen voelde ik me een kleine jongen. Er was me gevraagd om christenen te bemoedigen. Dat deed ik door naar hen te luisteren en hen te bevestigen in hun geloof, niet zozeer door zelf te praten. Tijdens de gesprekken bekroop me vaak het gevoel: Waar zijn we in Nederland mee bezig? Tegelijkertijd is het niet goed om in dat gevoel te blijven steken. Want ook wij worden door God geroepen om te dienen in onze context en het krachtenveld waarin wij geplaatst zijn. Hun volharding werkt aanstekelijk en stimulerend.’
Is er één persoon die meteen op het netvlies komt, terugdenkend aan deze reis?
‘Ik denk aan broeder Swami, een vader van een jong gezin. Hij is in elkaar geslagen vanwege het uitdelen van bijbels en is daarbij verlamd geraakt. Zijn hersenen zijn beschadigd, waardoor hij nauwelijks meer kan spreken. Alleen vanwege het feit dat hij het niet kon nalaten om bijbels uit te delen. Hij had zichzelf duidelijke doelen gesteld. Eerst deelde hij vijftig bijbels per week uit, maar al snel werden dat honderd bijbels per week. Zo graag wilde hij het Evangelie delen. Veel mensen kwamen tot geloof en dat maakte de hindoes in zijn dorp kwaad.
Deze broeder was enorm toegetakeld, maar de vreugde die hij uitstraalde, maakte erg veel indruk. Broeder Swami had geen spijt van wat hij gedaan had, integendeel zelfs. Hij was alleen maar dankbaar dat hij zoveel bijbels had kunnen uitdelen en dat God hem daarvoor gebruikt had. Het lijden was voor hem een consequentie van zijn navolging. Bij hem zag ik iets van wat er van de apostelen staat: Ze verheugden zich erover dat ze waardig geacht waren voor Christus te lijden.’
Wat kunnen we van zo’n verhaal leren voor onze Nederlandse context?
‘Wij hebben nog wel eens de neiging om te klagen over de groeiende secularisatie en zeggen dat het voor christenen hier ook moeilijker wordt. Als ik dat hoor, denk ik vaak: Dacht je dan dat de boodschap van het Evangelie altijd en overal met enthousiasme ontvangen zou worden? Dat is toch nooit beloofd? Op zulke momenten is het belangrijk om vanuit de spiegel van vervolgde christenen te kijken naar onze eigen wereld. Die verhalen laten zien wat de Bijbel voorzegt. We leven in een wereld waarin mensen niet op God zitten te wachten, maar daar middenin bewijst God Zich. Hij roept ons op om te getuigen. Dan kun je onder de voet worden gelopen, maar tegelijkertijd zul je ook altijd verrast en bekrachtigd worden door wat God doet.’
Wat bedoelt u met bekrachtigd worden door wat God doet?
‘Ik heb in India ex-hindoes gesproken die door God zijn aangeraakt. In hun eigen huis zijn ze een gemeente begonnen. Dat is uitgegroeid tot een kerk van zo’n zesduizend mensen. Eenvoudig door gastvrij te zijn, want directe evangelisatie is verboden, maar ook door hun leven en geloof met anderen te delen. Dat is bijzonder.
Ook sprak ik iemand die vertelde dat ze vijf jaar geleden met z’n tweeën een kerk hadden gestart. Nu hebben ze een gemeente van dertig mensen. Mijn eerste gedachte was: dat is niet zoveel. In die vijf jaar zijn achtentwintig mensen tot geloof gekomen en gedoopt. Toen ik er dieper over nadacht, moest ik beschamend zeggen: Is er in Nederland één gemeente waar de afgelopen vijf jaar achtentwintig mensen tot geloof zijn gekomen vanuit de wereld? In onze kerken waar we het zo goed voor elkaar hebben? Ik zou niet zo snel een plek kunnen bedenken. Op elke twee nieuwe gelovigen vijf bekeerlingen. En dat in een land waar je er absoluut niet op vooruit gaat als je christen wordt.’
Belang
Volgens ds. Visser kunnen verhalen van Indiase christenen ons inspireren om zegenrijk te getuigen in onze eigen omgeving. Het begint wat hem betreft met het besef van urgentie. ‘Het is belangrijk om jezelf de vraag te stellen: Heb je er belang bij dat God via jou mensen tot geloof brengt? Als je er geen belang bij hebt, zal het hoogstwaarschijnlijk niet gebeuren.
Tegelijk is dit het geheim van Indiase christenen. Zij hebben een belang, een groot verlangen om datgene wat ze ontdekt hebben, met anderen te delen. God heeft hen vanuit de duisternis in het licht gezet en ze willen niets liever dan dat anderen dit ook ervaren. Ze zijn niet heiliger of bedrevener dan wij. Het zijn heel gewone mensen, maar ze hebben wel dat verlangen. Ze bidden dat God hen inzet en vervolgens gebeurt dat. Zo werkt het: als je erom bidt, word je alert en gebruikt God je graag.’
Zijn we als christenen te weinig onder de indruk van ons eigen verhaal, waardoor we minder missionair zijn?
‘Ik denk inderdaad dat we te weinig onder de indruk zijn van ons eigen verhaal. We moeten binnen de kerk alle zeilen bijzetten om het geloof niet te verliezen. Wie enthousiast begon, moet vaak alle zeilen bijzetten om het vol te houden. In plaats van te wortelen in Christus zie ik veel mensen wankelen. Vooral onder dertigers en veertigers. Ik denk dat de dringende en beloftevolle aansporingen uit Hebreeën 10:35- 39 in onze tijd steeds actueler worden: Werp je vrijmoedigheid niet weg, die een grote beloning met zich meebrengt. U hebt volharding nodig, opdat u na het volbrengen van de wil van God, de belofte zult verkrijgen. Maar ook: Wij zijn geen mensen die zich onttrekken tot hun verderf, maar mensen die volhardend geloven tot behoud van hun ziel. Zo alleen blijf je enthousiast over het waardevolle en verrassende van wat God in Christus geeft en door de Geest doet. Belangrijk is ook dat predikanten zó existentieel preken dat je denkt: hier leven we van, dit wil ik delen! Dit betekent dat we vaker terug moeten naar de basis. Paulus boog zijn knieën en bad dat Gods Geest zijn broeders en zusters innerlijk zo zou versterken dat ze vervuld zouden worden tot de volheid van God (Ef.3:14). Hij gaat er niet vanuit dat het vanzelf doorgaat, maar rekent ermee dat het vanzelf wegzakt, met als gevolg een soort geestelijke coma. Het waren gelovigen die hij toeriep: Ontwaak, u die slaapt, en sta op uit de doden en Christus zal over u lichten. (Ef.5:14)’
Geworteld
Ds. Visser gelooft dat christenen alleen het verschil kunnen maken als we in denken en doen al meer doordrenkt raken van Christus, in geloof, hoop en liefde. Dat gaat niet vanzelf, want we leven in een wereld waarin God niet ter zake doet en mensen zeggen: ‘Mooi als het voor jou iets betekent, maar val mij er niet mee lastig.’ Voor je het weet, ga je het dan zelf ook relativeren. Geworteld in Christus kom je die terughoudendheid voorbij, om zonder jezelf te overschreeuwen getuige te zijn. Dat zie je bij vervolgde christenen. Wat daar kan, kan ook hier. Want het is één Heere en één Geest.’