‘Honden krijgen in jullie land meer aandacht dan asielzoekers’, verzuchtte eens een vluchteling die ik al jaren ken. Waarschijnlijk heeft hij gelijk. Huishoudens bestaan uit steeds minder mensen en steeds vaker wordt er een hond gekocht om de eenzaamheid te doorbreken.
Nu die eenzaamheid door de coronacrisis sterk is toegenomen, neemt dit alleen maar toe. Jonge stellen ‘beginnen’ nog even niet aan kinderen en nemen een hond. Hun ouders hebben geen kleinkinderen om voor te zorgen en nemen een puppy. Iemand zei tegen me: als je als kerk vandaag mensen wilt bereiken, zul je iets moeten organiseren waarbij er ook opvang voor honden is.
Onrein dier
Nooit had ik echter verwacht dat we bij het organiseren van een conferentie voor bekeerlingen met een moslimachtergrond, de vraag zouden krijgen of deelnemers hun hond mochten meenemen. In Iran hebben de ayatollahs verkondigd dat in een straal van tien huizen rond een huis waarin een hond wordt gehouden, de gebeden ongeldig zijn. Die worden niet door God geteld en gehoord. Een bekende hadieth uit de verzameling tradities van Boechari stelt dat er geen engelen komen in een huis waar een hond is. Een hond is een onrein dier, dat niet in een huis hoort. Een hond op je erf ter beveiliging is iets anders, maar het in huis halen van een hond wordt in de meeste delen van de moslimwereld gezien als een vorm van westerse decadentie.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 2 september 2021.
Neem een jaarabonnement (€ 49,00). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!