column

Zingend op reis

Elza tikt me op de schouder: ‘Kan onze bagage misschien nog met u mee? Wij hebben maar een klein autootje, we krijgen er niet meer in.’ Het is gezellig druk in de hal van de kerk, de jongeren gaan op kamp.

Met verschillende auto’s vertrekken we richting het mooie Drenthe. We hebben er zin in. Het thema voor deze dagen is ‘Op reis’.

’s Avond lopen we naar het kampvuur. We horen zingen, rond het kampvuur zit al een groep uit Katwijk. Als ze onze gitaren zien, wordt er meteen ruimte gemaakt. Even later klinkt het: ‘Heer, wat een voorrecht om in liefde te gaan, schouder aan schouder in Uw wijngaard te staan.’

Bij de dagsluiting lezen we uit Johannes 14: ‘In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen (…). Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken.’ We staan kort stil bij het een lied dat Fanny Crosby – een blinde vrouw – zo’n honderdzeventig jaar geleden schreef voor haar zondagsschoolklas. Het was een beurtzang, de meisjes moesten inzetten met de vraag: ‘Waarheen pelgrims, waarheen gaat gij, ’t oog omhoog en hand in hand?’ De jongens antwoordden zingend: ‘Wij gaan op des Konings roepstem, naar ons huis en Vaderland’, en gezamenlijk: ‘Over bergen en door dalen, gaan wij naar die blijde zalen, van Gods huis in ’t Vaderland.’

De volgende avond zingen we weer, nu met een nog grotere groep. Alle jeugdverenigingen op de camping zijn uitgenodigd voor de sing-in. Ondanks een intensieve dag van vlotten bouwen, slingeren in een klimbos en een fanatiek volleybaltoernooi zingen de jongeren vol overgave. Het raakt me. 

De laatste morgen hebben we een bijbelstudie over de Moorman: ‘Hij reisde zijn weg met blijdschap.’ Daarna is het – helaas – weer tijd om onze koffers te pakken. Maar niet zonder eerst nog samen te zingen. Nu een lied van een tijdsgenoot van Fanny Crosby, de bekende Schotse predikant McCheyne: 

Nu reis ik getroost onder ’t heiligend kruis,

Naar ’t erfgoed daar boven, in ’t Vaderlijk Huis,

Mijn Jezus geleidt mij door d’ aardse woestijn,

“Gestorven voor mij!” zal mijn zwanenzang zijn! 

Marijke de Wit