Zorg én verrijking

Verdrietig en aangrijpend is het om als ouders een gehandicapt kind te ontvangen. Ook voor de rest van het gezin is het niet makkelijk, constateert ds. J. Belder.

Hoe is dat, leven met een gehandicapte of chronisch zieke broer of zus? Wat doet het met je?

Het is een ingrijpende ervaring voor ouders als je kind gehandicapt geboren wordt, door een ongeval beperkt raakt of chronisch ziek wordt. Soms is al voor de geboorte bekend dat je kind veel zorg nodig heeft. Je hebt er dan al enigszins op voorbereid. Het kan je ook, en alsnog overvallen. 

Stuurmanskunst

Een fysiek, mentaal, enkel- of meervoudig gehandicapt kind is een verdrietig en ingrijpend gebeuren. Ook voor broers en zussen. Ook zij moeten de ‘teleurstelling’ verwerken. De beperkingen raken ook hen. Het is een vorm van rouwen. Kunnen ze met hun broertje of zusjes ooit ravotten, een dag of daagjes uitgaan? Misschien zit vakantie in gezinsverband er niet (meer) in. Uitjes moeten aangepast worden.

Leven met een gehandicapte broer of zus beïnvloedt ook je sociale leven. Het gaat er thuis anders aan toe dan bij leeftijdsgenoten. Vriendjes en vriendinnetjes zijn niet altijd welkom. Indien wel, dan moet er rekening gehouden worden met broer of zus. Kinderen kunnen zich ook schamen voor het ‘vreemde’, onberekenbare en onvoorspelbare gedrag van broer of zus en omdat de dingen thuis anders gaan dan in andere gezinnen. Er is angst voor onplezierige reacties. Dan maar niemand meer uitnodigen, je terugtrekken en contacten mijden?

Wanneer een kind veel zorg behoeft, is er heel wat stuurmanskunst nodig voor ouders om aandacht en liefde gelijkmatig te verdelen over allen, zodat niemand zich achtergesteld voelt.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 8 april 2021 of download de gratis pdf.

Bestel een los nummer, maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,- of neem een jaarabonnement op De Waarheidsvriend.