De belijdenis van Alise, Danny en Julia
‘Ja’ zeggen vanuit je hart
In 2020 ben ik gestart met het volgen van belijdeniscatechisatie in de hervormde gemeente ’t Lichtschip in Lelystad. Elke week kwamen we bij elkaar met onze dominee en verdiepten wij ons in Gods Woord, in ons persoonlijke geloof en in het gemeente-zijn. Na het eerste winterseizoen besloot ik om nog een jaar catechisatie te volgen.
In de periode die toen volgde, ondervond ik dat God naar mij toekwam en aan mij duidelijk maakte dat ik mijn keuze allang had gemaakt en ‘ja’ had gezegd tegen Hem. Ik leerde dat het ‘ja’ zeggen niet afhing van een gevoel dat er zou moeten zijn. ‘Ja’ zeggen doe je vanuit je hart, wat door de Heilige Geest ingegeven wordt als een geschenk. Toen ik dit helder had, kon ik de catechisatie anders beleven, zonder druk op mijn schouders te voelen. Uiteindelijk heb ik op zondag 3 juli 2022 belijdenis van mijn geloof af mogen leggen. Tijdens de inzegening kreeg ik de volgende tekst mee: ‘… bouwt u uzelf op in uw allerheiligst geloof en bid in de Heilige Geest, bewaar uzelf in de liefde van God.’ ( Judas, vers 20-21a)
Alise Bos, Biddinghuizen
Naar buiten toe belijden
Na gelovig opgevoed en hiervan zelf ook overtuigd te zijn, vond ik het tijd om dit ook naar buiten toe te belijden. Naar de kerk toe, maar voornamelijk ook naar onze drie-enige God.
Samen met een groepje heb ik de belijdeniscatechisatie gevolgd. Het praktische gedeelte (de belijdenisgeschriften) kwam aan bod, maar ook de gesprekken over wat het doen van belijdenis inhoudt en voor elkaar betekent. Op de eerste dag konden we aangeven op welk punt we in ‘het zwembad’ stonden. Al zwemmend of nog aan de kant. Met de belijdeniscatechisatie leren we er dan ook in te stappen en te zwemmen. Gesprekken over de Kerk, stille tijd, belijdend lid zijn en hoe om te gaan met verleidingen zijn voorbijgekomen. Het bracht me mooie overdenkingen en inzichten voor mijn geloof. Ik kijk er dan ook naar uit om belijdenis te doen. Hoewel ik goed besef dat bij belijdenis doen pas het avontuur echt begint, is het toch een grote stap. Ik zal niet eenmalig ‘ja’ zeggen, maar proberen dat voortdurend te blijven doen.
Danny van Eck, Bergambacht
Christus is genoeg
Net als vele anderen heb ook ik geworsteld met de vraag: ‘Mag ik wel belijdenis doen? Ben ik daar wel goed genoeg voor?’ In het afgelopen jaar opende God mijn ogen meer en meer voor Zijn genade. Toen God de bergen en de zeeën schiep, was ik al in Zijn gedachten. Hij wilde mij op deze aarde hebben. En dat niet alleen; Hij wilde mij als Zijn kind aannemen. Hij zocht mij, terwijl Hij wist dat ik Hem nooit zou gaan zoeken. Onvoorstelbare genade. Zoals Spurgeon ooit zei: ‘You stand before God as if you were Christ, because Christ stood before God as if He were you.’ Ik ben niet goed genoeg, maar Christus wel. Dankzij deze wetenschap mag ik uitzien naar de belijdeniszondag. Twintig jaar geleden werd ik gedoopt en stak God Zijn hand uit naar mij. Hij zette de eerste stap. Twintig jaar later mag ik een stap doen richting Hem en volmondig ‘Ja!’ zeggen. Niet in eigen kracht, maar in Christus alleen.