Het is zaterdag 7 oktober. Ze worden wakker van het luchtalarm. Niet veel later stromen de berichten binnen. Familie, vrienden en collega’s zijn in grote paniek op zoek naar mensen. Hamas heeft onverwachts Israël aangevallen. Sarah Rokach woont in Israël en maakt het van nabij mee.
‘Het was chaos en paniek’, vertelt Sarah. ‘Iedereen wilde weten waar hun geliefden zich bevonden en wie hulp nodig had. Een vriend van mijn man belde hem – ze bellen nooit op sjabbat in verband met de rustdag – en meerdere keren hoorde ik hen zeggen: “Zullen we gewoon gaan? Als het leger niet sneller gaat reageren, dan gaan wij samen naar het zuiden om te helpen vechten.” Ze hingen op en met veel verwarring ging mijn man met onze oudste zoon naar de synagoge.
Ik was thuis en zag dat de telefoon van mijn man continu afging. Hij had op een gegeven moment 37 gemiste oproepen van zijn commandant. Niet lang nadat ze naar de synagoge waren vertrokken, stond mijn man alweer binnen. “Er is iemand bij ons uit de synagoge gekidnapt naar Gaza”, zei hij. “Dit is niet goed.” Ik ontdekte dat een tweetal ex-collega’s vermoord waren en dat een gezin uit het zuiden, met wie ik via mijn werk contact had, was verdwenen. Het was chaos en paniek. Waar was het systeem waar we op vertrouwen? Waar was het Israëlische defensieleger, Israel Defence Forces (IDF)?’
Wat is sinds 7 oktober de impact van de oorlog op jullie gezin?
‘Duizenden reservisten kregen de oproep Tsav 8. Dat betekent dat je als reservist geen mogelijkheid hebt om dienstplicht te weigeren. Alle reservisten hebben een tas klaarstaan met spullen die ze nodig hebben voor het leger. Zonder aarzelen pakte mijn man die tas, deed zijn sjabbatkleren uit en zijn legerkleren aan. En net als vele andere vrouwen deed ik de deur achter hem op slot. De rolluiken naar beneden.’
Structuur houden
‘Inmiddels heeft de IDF de situatie weer onder controle. Het is en blijft oorlog, maar het leger staat en Israël is sterk. Af en toe mogen reservisten en andere soldaten naar huis. We vangen hen op, maar of het hun echt goeddoet, vragen we ons af. Aan de ene kant willen ze zeker naar huis om bij hun gezinnen en families te zijn, maar eenmaal thuis neemt de onrust de overhand en zijn ze ook blij als ze weer terug kunnen naar de plek waar ze naartoe geroepen zijn en een verschil kunnen maken. Vergeet niet dat ze al veel ellende hebben gezien en dat raak je niet zomaar kwijt.
De thuisblijvers proberen zo veel mogelijk door te gaan met het ‘gewone’ leven. Structuur houden helpt, zeker ook voor kinderen. Af en toe schuilen we in een safe room (veilige ruimte) omdat het luchtalarm afgaat, om vervolgens weer verder te gaan met de dingen van alledag. Normaal en abnormaal wisselen elkaar continu af.’
Lees de volledige tekst van dit interview in De Waarheidsvriend van donderdag 28 december 2023. Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!