De smartphone is ongetwijfeld het meest begeerde object in de geschiedenis van de mensheid. Tegelijkertijd kun je niet zeggen dat hij slechts met accolades omgeven wordt.
In 2008 publiceerde Nicholas Carr een geruchtmakend artikel in het Amerikaanse tijdschrift The Atlantic met de titel ‘Is Google Making Us Stupid?’, waarin hij aan de kaak stelde hoe het internet ons brein beïnvloedt, zowel fysiek als mentaal, en ons ongeschikt maakt om ons met aandacht en overgave ergens op te concentreren. Carrs boek The Shallows uit 2011 werd een onmiddellijke bestseller.
Generatie Z
Begin dit jaar verscheen een gelijksoortig boek, The Anxious Generation, van de bekende Amerikaanse psycholoog Jonathan Haidt, inmiddels in het Nederlands vertaald als Generatie angststoornis. Het schetst het deprimerende verhaal van generatie Z (1996-2010), de eerste generatie die tijdens de puberjaren werd geconfronteerd met breedbandinternet, de smartphone en de ‘likes’ en ‘retweets’ van sociale media. De toch al kwetsbare pubers werden zo een virtuele wereld ingezogen, waaraan sindsdien maar weinigen weten te ontsnappen.
De opmaat voor deze ‘epidemie’ diende zich reeds aan in de jaren tachtig van de vorige eeuw toen ouders hun kroost meer en meer begonnen te vrijwaren van zoveel mogelijk obstakels en tegenslagen waar kinderen normaliter mee te maken krijgen. Huttenbouwen en boompje klimmen maakten plaats voor spelen onder toezicht en activiteiten binnenshuis. Het zou de overgang inluiden van een ‘spelgerichte’ naar een ‘schermgerichte’ kindertijd.
Toen in het begin van de jaren 2010 smartphones hun intrede deden, was het hek van de dam.
"*" geeft vereiste velden aan