Het is je misschien weleens overkomen na een kerkdienst: bij de koffie raak je in gesprek met iemand die voor het eerst in de kerk is. Je merkt dat de kerk nieuw is voor diegene en je wilt graag dat diegene nog eens terugkomt. Hoe kun je zo iemand van dienst zijn in de zoektocht naar God en geloof?
Toen ik predikant was in de Jeruzalemkerk in Amsterdam, kwamen er geregeld spontaan mensen binnen tijdens een kerkdienst. Voor mijzelf werd zo’n ontmoeting telkens een geestelijke oefening: een oefening in het verwelkomen namens Jezus.
Ik heb mijzelf aangeleerd om in stilte de Geest te vragen het gesprek te leiden. Want wanneer iemand binnenkomt, is dat altijd een teken dat er iets in beweging is gekomen. Dat vraagt om wijsheid en om geestelijk onderscheidingsvermogen. De neiging kan ontstaan om meteen iets aan te reiken of te zeggen, maar juist dan is fijngevoeligheid nodig om te weten wat werkelijk goed is. Daarom houd ik mij eerder terug; ik zal niet snel ongevraagd iets aanbieden.
Verlangen
Wanneer ik probeer te ontdekken wat iemand werkelijk nodig heeft, denk ik vaak aan de drie Engelse woorden believing, belonging en behaving. Sommigen komen met een geloofsvraag: ‘Ik zoek God, kan ik Hem hier vinden?’ Anderen zijn op zoek naar betekenis in hun leven – dat is iets anders dan de vraag naar God.
Weer anderen verlangen er vooral naar om deel uit te maken van een gemeenschap. Deze drie invalshoeken houd ik steeds voor ogen. Ze geven richting aan mijn vervolgvragen en helpen mij beter te verstaan waar iemand naar verlangt.
In de media horen we regelmatig verhalen over mensen die tot geloof komen of op zoek zijn naar God. Daarom organiseert de IZB op 15 november een toerustingsdag rond dit thema, met als titel: ‘Help, er klopt een bekeerling aan’.
"*" geeft vereiste velden aan