Oogst zien in pioniersplekken

‘Er wonen hier best veel mensen die met mij in gesprek gaan over God,’ vertelt Jurjen de Bruijne. Hij werkt bijna anderhalf jaar als buurtpastor in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt.

Het is een mooie juniavond. We lopen van het restaurantje waar hij bijbelklas houdt, naar Hebron, de thuisbasis van het missionaire project.

Tijdens de korte wandeling heeft Jurjen om de paar huizen een verhaal over iemand die er woont of werkt. Er is contact, belangstelling voor geloof, een verlangen naar God. ‘Pas werd ik gebeld door iemand die vroeg of ik wilde komen. Ze had een crisis doorgemaakt en zag maar twee mogelijkheden: of een eind maken aan haar leven, of naar de kerk gaan. Het werd het laatste en nu komt ze geregeld.’ Vlak voordat we er zijn, zit er een groepje mensen op straat wat te eten en te drinken. Ze spreken Jurjen meteen aan, ze kennen hem goed. Tijdens ons gesprek word ik erg blij. Ik heb het gevoel dat God zelf de buurt aanraakt. Het knispert en ritselt. Bijna terloops vertelt Jurjen nog dat vier mensen gedoopt willen worden.

In Rotterdam

De avond ervoor was ik in Rotterdam. In Noorderlicht, waar ongeveer vier jaar geleden een klein groepje mensen met pionierswerk begon onder de bezielende leiding van Niels de Jong. Vanuit de Prinsekerk, aan de noordkant van het spoor, begonnen ze met diensten. Vier jaar later zitten we te praten over de vraag hoe het project het beste een zelfstandig onderdeel van de hervormde gemeente Rotterdam Centrum kan vormen. Er werden in de afgelopen jaren diverse mensen gedoopt, elke zondag komen er zo’n tweehonderd (!) kerkgangers. De meerderheid van hen was tot voor kort niet vertrouwd met God en geloof. Er staan de komende tijd vijftien bruiloften in de planning. De geloofsgemeenschap is de status van project nu wel voorbij…

Bijzonder

Een prachtig begin van een nieuwe week. Een week die al mooi was begonnen. In een dienst van ‘Geloven in Spangen’ lieten twee vrouwen zich dopen. Een volgende doopdienst van een aantal gemeenteleden met hun gezinnen wordt in oktober verwacht.

Je kunt niet in woorden vangen wat maakt dat het gebeurt. Er wordt veel gebeden, goed nagedacht en hard gewerkt. Achter de mooie gebeurtenissen zitten trouwens ook teleurstellingen en missers. En toch gebeurt er iets bijzonders. Iemand uit Noorderlicht zei me onlangs: ‘Het is zo bijzonder, het voelt of we mogen oogsten wat God heeft voorbereid. We doen niet echt iets bijzonders, maar de mensen komen wel. Dat maakt dankbaar.’

Bijdragen

Ik ken ook weken waarin ik niets zie van wat God doet. Maar de beelden van deze week zijn om in te lijsten zo mooi. Een week waarin ik zie dat Christus leeft en mensen aanraakt, en dat Hij daarvoor het werk van anderen gebruikt. Ik ben dankbaar dat ik daar getuige van mag zijn en er achter de schermen samen met mijn collega’s een bijdrage aan mag leveren.

J.A. van den Berg