Gezondheid onverwachts teruggekregen

In 2009 word ik ernstig ziek. Een auto-immuunaandoening (mctd) zet me een jaar op non-actief. Gelukkig kan ik daarna mijn werkzaamheden hervatten, maar zes jaar later laat de kwaal zich weer gelden. Het UMC Utrecht schrijft opnieuw zware medicijnen voor.

Dan overkomt mij wat ooit Naäman overkwam: iemand in de nabije omgeving wijst me op de mogelijkheid van een genezende behandeling. Een gemeentelid, longarts in opleiding, raadt een second opinion aan bij zijn hoogleraar aan de VU. Het is bekend dat Naäman zich op zijn genezingstocht eigenwijs opstelde; ik doe dat ook. Waarom zou ik van het ene academische ziekenhuis overlopen naar het andere? De zaak is immers duidelijk, denk ik, ik moet verder leven met een chronische ziekte.

Toch ga ik – als een blinde, want ik zie er niets in. Maar God wil ook blinden wel leiden (Jes.42:16). Na één consult krijg ik te horen dat er iets anders speelt: een zeer langzaam werkende bacterie veroorzaakt de ellende. Verbijsterd ben ik. Nu, twee operaties verder, is mijn gezondheid wonderbaarlijk teruggekeerd en zijn de medicijnen verdwenen. Bij de jaarwisseling is er reden tot bezinning. Zeven jaar geleden heb ik mij niet afgevraagd: waarom moet mij dit treffen? Maar nu komt de vraag wel op mij af: waarom heeft God gewild dat ik zó mijn gezondheid terugkreeg, kort voor mijn pensioen?