Heilige Geest brengt van schepping naar voleinding

Als er één werkwoord kenmerkend is voor de Heilige Geest, dan is het ‘stuwen'. Dat is voortdrijven, vooruitduwen, voortjagen. Het werk van de Geest is doelgericht, gericht op de voleinding, schrijft ds. H.G. de Graaff.

Uit Handelingen 2 blijkt dat Christus bij de uitstorting van de Geest Zijn gemeente op het oog had. ‘De Heilige Geest doet aan Gods kerk Zijn heilgeheimen weten; Hij die haar leidt en in de waarheid stelt, heeft Zijn bestek met wijsheid uitgemeten; Hij trekt met heel Zijn kerk van land tot land, als Gods gezant’. (Gez.304)

Hij loodst de gemeente door de tijd en de geschiedenis naar het Vaderhuis. Hij gaat haar voor en staat haar bij. Hij brengt haar telkens tot nieuwe en diepere inzichten in de Schrift, wijst haar terecht en vernieuwt haar.
Bij dat geleiden worden de gemeenteleden zélf ingeschakeld. De Geest komt in hen wonen (Joh.14:17). Door die inwoning brengt Hij hen ertoe dat zij er – ondanks strijd en moeite – in vrijheid voor kiezen de weg te gaan die Hij wijst. Zo geeft Hij leiding aan de kerk en aan je leven als christen. En tegelijk stuwt Hij de geschiedenis van de schepping naar de voleinding.

De apostel Petrus verbindt in zijn pinkstertoespraak (Hand.2:14v.v.) de uitstorting van de Geest met de profetie van Joël uit hoofdstuk 2:28-32. In die profetie belooft God, voordat Hij op de grote en ontzagwekkende dag van de HEERE oordelend in de richting van Zijn vijanden en bevrijdend ten aanzien van het volk Israël zal optreden, Zijn Geest uit te storten. En dan niet slechts op enkelingen maar op álle Israëlieten.

Aan deze dag zullen ook wondertekenen in de hemel en op de aarde, zoals bloed, vuur en rookwalm, voorafgaan. Zoals de plagen in Egypte voorafgingen aan de uittocht, gaan deze tekenen vooraf aan Gods bevrijdend ingrijpen ten aanzien van Zijn volk.