Vier jaar na ‘Marginaal’

Bijna vier jaar geleden verscheen mijn boek ‘Marginaal en missionair’, met als ondertitel: ‘Kleine theologie voor een krimpende kerk’. In de afgelopen weken heb ik voor mezelf een soort tussenbalans opgemaakt, schrijft dr. W. Dekker.

Klopten mijn analyses en verwachtingen? Hoe is het die krimpende kerk vergaan? Wat zijn de ontwikkelingen op missionair gebied? Lastig natuurlijk om precieze antwoorden te vinden. Door mijn werk bij de IZB en mijn bezoeken aan gemeenten door heel het land overzie ik wel veel, maar ook niet alles. Op grond van mijn waarnemingen kwam ik tot de volgende conclusies.

Wat betreft de krimp van de kerk, die gaat nog harder dan ik verwachtte. Meer nog dan ik vermoed had, zet deze krimp zich ook door in het uitgesproken orthodoxe deel van onze kerk, resulterend in sluiting van kerkgebouwen en opheffing van predikantsplaatsen. En nog steeds verwonder ik me over het feit dat ik weinig mensen tegenkom die ervan wakker liggen.

Nu schiet je natuurlijk ook niet echt wat op met doorwaakte nachten. Maar meer bedoel ik: behoefte aan analyse, zelfonderzoek, gebed, schuldbelijdenis. Immers het sluiten van kerkgebouwen of het opheffen van predikantsplaatsen is het eindstation van een ontwikkeling die veel eerder op gang kwam in de harten van kerkgangers. Ze zaten er nog wel, maar waren innerlijk al afgehaakt.

Ze waren afgehaakt van het Evangelie of ze waren afgehaakt van de manier waarop dat Evangelie gestalte krijgt in onze diensten en vormen van gemeente-zijn. Beide vormen van afhaken komen voor. Hebben we hier ook voldoende zicht op? Hoeveel exitgesprekken zijn gevoerd met afhakers? Hoeveel geestelijke bezinning vindt hierop plaats? Ik denk dat dit bezinning heel schraal aftekent bij de energie die wordt gestoken in het rond krijgen van de begroting en de organisatorische maatregelen.

Het volledige artikel is te lezen in De Waarheidsvriend van 16 januari 2015.