Licht, hitte en de kansel

Licht zonder hitte. Hitte zonder licht. Er worden vandaag genoeg preken gehouden waarvan of het één of het ander geldt, schrijft ds. C. den Boer

De bekende opwekkingsprediker van de Westminster Chapel te Londen, dr. D. Martyn Lloyd Jones, vertelt in zijn boek Preaching and Preachers een anekdote. Aan het slot van een synodezitting in Wales zouden eens twee hoogleraren in de theologie een preek houden. Toen de eerste zijn preek beëindigd had, fluisterde één van de synodeleden zijn buurman in het oor: ‘Licht zonder hitte’. Daarna kwam de tweede professor aan de beurt. Een oudere man, ietwat emotioneel. Toen hij klaar was met zijn preek, was de reactie van het zojuist genoemde synodelid tegenover zijn buurman precies omgekeerd: ‘Hitte zonder licht.’

De eerste preek was kennelijk helder, een keurige uiteenzetting van de leer, maar er straalde geen warmte en gloed vanaf. De tweede preek was gloedvol, emotioneel, maar de dingen stonden kennelijk niet op een rij.

Waarom dit verhaal? Niet omdat ik denk dat hoogleraren in de theologie niet kunnen preken. Ook niet omdat ik vind dat het past om meteen na de preek met je oordeel klaar te staan. Maar omdat ik meen dat van meer dan één preek vandaag het één of het ander geldt. Licht zonder hitte of hitte zonder licht. En wat is het één zonder het ander?