Ongewild kinderloos

Het definitieve afscheid van een vaak lang gekoesterde kinderwens, kan heftige emoties veroorzaken. Ds. J. Belder over de vraag of je kunt rouwen over een leven dat nooit bestaan heeft.

Toen ik eerder het woordje ‘rouwen’ gebruikte, leverde dat enkele belangstellende vragen op. Het was geen vraag van kinderloze echtparen. Wel van omstanders.

De gevoelens van hen die afscheid moeten nemen van hun kinderwens zijn tot op zekere hoogte vergelijkbaar met die van een rouwproces. Ik noem: Ontkenning en afweer: nee, dat kan niet! Verdriet en verlammende gevoelens: O, wat is dit erg! Angst en onzekerheid: hoe nu verder? Boosheid en opstand: waarom ik? Waarom wij? Overgave en aanvaarding: het is niet anders. We moeten verder.

Soms groei je naar het ‘fatale’ moment toe, waarop alle hoop voorgoed de bodem wordt ingeslagen. Het kan ook anders. Op een dag vertelt de dokter je dat jullie nooit de biologische ouders van een kind/kinderen zullen zijn. Zo’n boodschap komt hard aan, zeker als je nog steeds hoop koesterde. Je hebt tijd nodig om dat te verwerken. Soms blijven mensen hopen tegen alle redelijkheid in, aangevuurd door omstanders die weten van echtparen met identieke uitslag en die toch nog kinderen kregen.