column

Stille week

De borden zijn leeg. We hebben gelezen uit Johannes 13. Onze dochter legt een klein linnen doekje op het kruis.

Een palmtakje, zweepje en kruiden liggen er al, symbolen die de inhoud van Mattheus 21 en 26 onderstrepen. Brood en beker, een donkere doek en een steen wachten nog.

Visuele hulpmiddelen. De boodschap van woorden ondersteunen met iets zichtbaars. Uit onderzoek is gebleken dat de boodschap dan zoveel beter landt. Geleerd voor het kinderwerk. Ook zo goed toe te passen in ons gezin. Voor onze eigen kinderen. En ook voor onszelf.

Stille week, een bijzondere week. We staan stil bij het lijden en sterven van de Heere Jezus.  In deze week ligt een kruis op een tafeltje in onze woonkamer.* In ons gezin is dat een traditie geworden.

We zien het kruis met de symbolen als we ’s morgens de kamer binnenkomen. Als we na onze drukke werkzaamheden thuiskomen. En ook nog even voor we gaan slapen. Ze herinneren ons steeds weer aan wat we in de Bijbel lazen. Zo staan we steeds stil bij de intocht in Jeruzalem, de tempelreiniging, de zalving in Bethanië, de voetwassing. En ook bij het laatste avondmaal, de kruisiging en de graflegging. Het moest allemaal gebeuren. Zodat het weer goed kan worden tussen God en ons. We zijn er stil van.

Tijdens een kopje koffie valt mijn oog op dat kleine linnen doekje. Symbool van de voetwassing. Ik denk aan de Heere Jezus. Iedereen voelde zich er te goed voor, maar Hij deed het. Voeten wassen. ‘Je zult het later inzien.’ ‘Als Ik u niet was, hebt u geen deel met Mij.’ ‘Als Ik dan uw voeten gewassen heb, moet ook u elkaars voeten wassen. Want Ik heb u een voorbeeld gegeven…’

De koffie is op, ik ga weer aan de slag. Boodschappen doen. De kinderen ophalen. Naar de winkel en het schoolplein. Plaatsen om Zijn voorbeeld na te volgen?!

Nelleke Donk