column

Ontspoord

Ik probeer mij te concentreren op het beantwoorden van een mail. Het lukt me niet. Het gejoel buiten op straat houdt me bezig. Vanavond is er weer een voetbalwedstrijd in de Amsterdam Arena. Op zo'n dag gaat het er altijd heftig aan toe op de Wallen.

Wat je ziet en hoort, is haast dierlijk. Op zo’n voetbaldag is het voor ons bijna niet mogelijk om de vrouwen te bezoeken. Vooral ’s avonds niet. De sfeer is te opgefokt, te bedreigend. ’s Middags proberen we nog wel om bij de vrouwen langs te gaan.

Ik weet wat er zich nu op de wallen afspeelt. De laatste wedstrijdmiddag zit nog in mijn geheugen. Samen met mijn collega proberen we tussen de drommen supporters door te komen. Overal wordt geschreeuwd en gejoeld. Bijna iedereen loopt met een glas bier rond. Plotseling horen we rechts van ons een luid gejuich. Uit een café stroomt een grote groep mannen naar buiten. Zij begeleiden een jonge knaap, een tiener nog. Ze leggen hem een sjaal om de schouders. Hij heft een glas bier omhoog. Bij één van de ramen blijven ze staan en duwen de jongen de peeskamer in. De mannen juichen weer. Het gordijn gaat dicht.

Op één of andere manier moet ik nu denken aan wat ik afgelopen zaterdag in de supermarkt zag. Ik stond te wachten bij de kassa. Voor mij stond een jongen in de rij. Hij zette een krat bier op de loopband. De caissière vroeg naar zijn legitimatiebewijs om te checken of hij wel oud genoeg was om alcohol te kopen.
Terwijl ik stond te wachten, zag ik hoe een vader in de rij ernaast heel verbaasd een zak lollies en een zak drop uit zijn winkelwagentje pakte. Hij keek naar zijn zoontje, een peuter nog, en zei: ‘Heb jij dat gepakt? We hebben nog snoep genoeg thuis, leg maar even terug’. De dreumes keek wat bedremmeld, maar nam gehoorzaam het snoepgoed aan, liep de winkel weer in en legde het keurig terug in de schappen.

In de supermarkt namen de ouderen hun verantwoordelijkheid, ze zetten de jongeren op het goede spoor. Zo hoort het ook. Waar was deze verantwoordelijkheid op de Wallen? Waarom lijkt hier alles te ontsporen?

Marijke Bakker