column

Zin van het leven

De vraag naar de zin van het leven lijkt nog altijd veel mensen bezig te houden.

Onlangs werd de Maand van de Spiritualiteit weer gehouden (10 januari-9 februari). De initiatiefnemers van deze maand zeggen op hun website: wij willen aansluiten bij een groeiende behoefte aan zingeving en inspiratie die we in onze samenleving zien. Mensen hebben het gevoel dat er bij alle materiële welvaart iets verloren is gegaan. Zoiets als het evenwicht tussen welvaart en welzijn. Vandaar die vraag naar de zin van het bestaan.

In januari van dit jaar verscheen de tweede roman van schrijfster Franca Treur, De woongroep. Door heel het verhaal heen is de hoofdpersoon, een jonge goed opgeleide vrouw, bezig invulling aan haar leven te geven. Het lukt haar uiteindelijk niet. Treur merkt in een interview op: ‘Voor wat de kerk vroeger deed is eigenlijk niets in de plaats gekomen. Ik denk dat mensen dat missen.’ Zij kan het weten, want ze liet ook zelf het geloof in God los. De zoektocht van de hoofdpersoon is in zekere zin haar eigen zoektocht. Intussen is de schrijfster er zelf uit: Het leven heeft geen zin.

De vraag naar de zin van het leven is er een van alle tijden. Als ik als kind thuis vroeg: Waarom leven we? Dan kreeg ik als antwoord: om tot God bekeerd te worden en straks voor altijd in Zijn heerlijkheid te leven. Alle roomse kinderen leerden vroeger het antwoord op de vraag: ‘Waartoe zijn wij op aarde? Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn.’ In de Bijbel is het Prediker die door heel zijn geschrift de vraag naar het nut, naar de zin van alles probeert te beantwoorden.

Tv-presentator Arie Boomsma schreef een fraai essay voor genoemde Maand onder de titel ‘Troost’. Hij vertelt dat hij in de donkere dagen van zijn leven juist die antwoorden van Prediker leest. De bijbelschrijver is er aan het eind van zijn zoektocht uit. Kort en krachtig formuleert hij de zin van ons bestaan: Vrees God en houd u aan Zijn geboden.

J. Maasland