column

Voor mij?

Misschien denkt u wel vaak over belijdenis doen na. Ziet u met Pasen die mensen voorin de kerk staan en vraagt u zich af hoe zij dat kunnen doen.

Het is zo, belijdenis doen of aan het avondmaal gaan, is niet iets wat je ‘zomaar even’ doet. Vroeger niet, nu niet. Elk kwartaal vraag ik mijzelf weer af: hoe kan ik ooit aan het avondmaal gaan? Hoe durf ik er zelfs maar over na te denken? Want ik ben soms helemaal niet zo’n goed mens. Ik doe dingen verkeerd of ik doe dingen niet die ik juist wel had moeten doen. Daarom vraag ik het me weleens af: ‘Is het ook voor mij?’ ‘Is Jezus echt voor míj gestorven?’ Want dat is de vrijbrief om belijdenis te doen en aan de tafel te gaan.

Toch, als ik met die vraag bezig ben, moet ik wel tot de conclusie komen dat het inderdaad voor mij is, en ook voor u. Dat Jezus ook écht voor u en voor mij gestorven is.

Misschien denkt u bij uzelf: Ik ben zo’n grote zondaar, voor mij kan het niet meer. Maar heeft de Heere het dan niet goed genoeg gedaan? Heeft Hij, eerbiedig gezegd, Zijn best gedaan door te sterven aan het kruis, maar was dat toch niet genoeg om ook mij of u te redden?

Nee, dat kunnen we niet denken. Jezus heeft het niet ‘net genoeg’ gedaan. De Heere Jezus heeft het helemaal vol-bracht. Voor de allerergste zondaar heeft Hij het he-le-maal volbracht. We moeten wel aan Hem erkennen dat we zondaar zíjn. Laten we het niet in onszelf zoeken, maar alleen in Hem. Dan zal de deur niet gesloten blijven.

Martine de Wit