column

Deadlines

De ene deadline is de andere niet. Een krant werkt met keiharde deadlines, waarna de krant ‘zakt’ en je kans op publicatie verkeken is. Morgen beter. Aan de andere kant van het spectrum zit de academische wereld.

Als er een bundel met artikelen moet worden samengesteld, wordt er vaak al anderhalf jaar tevoren een deadline genoemd. Er zijn echter genoeg collega’s die de vriendelijke herinnering die ze na het verstrijken van de deadline ontvangen, opvatten als een aansporing om nu toch echt eens te beginnen met schrijven. Beginnen, inderdaad, dat leest u goed. 

Sinds ik ooit een cursus time-management gegeven heb (korte samenvatting: tijd laat zich niet managen, aandacht wel), ben ik het min of meer aan mijzelf verplicht om alle deadlines te halen. Anders is er altijd wel iemand die quasi-vriendelijk opmerkt dat er ook cursussen zijn voor mensen die moeite hebben met deadlines.

Eigenlijk is dat wel raar. Alsof het geven van een cursus je tot zó’n expert maakt dat je nooit meer fouten maakt. Persoonlijk leer ik liever van iemand die de fouten die ik maak, zelf ook van binnenuit kent. En dan niet van een ervaring ergens in de jaren tachtig, maar recent. Iets soortgelijks geldt natuurlijk ook voor dominees: liever iemand op de kansel die de worsteling met gebrekkig geloof, ongeloof en zonde aan den lijve ervaart, dan een mister Perfect die zonde alleen uit de boekjes lijkt te kennen. We belijden toch dat we zondaren zijn, waarom moeten we dat dan zo angstvallig verbergen? 

Nu dan. De aanleiding voor dit stukje is dat ik een deadline van dit blad vergeten was, ofwel niet had genoteerd in mijn ijzersterke systeem, dat ik op cursussen aan iedereen aanbeveel als bijna feilloos. ‘Bijna’ is het cruciale woord in de vorige zin. Ik was te laat, had nauwelijks tijd en moest toch schrijven. Volgens sommige mensen word je extra creatief van tijdsdruk. Dan zou dit mijn beste column ooit moeten zijn, maar ik waag het toch te betwijfelen.

Gelukkig gaan we de vakantietijd in. Even helemaal geen deadlines. Denk ik. Hoop ik.

A. Huijgen