column
Drie namen
Hudson Taylor, de grondlegger van OMF International (OMF staat voor Overseas Missionary Fellowship, een internationale zendingsorganisatie), heeft in zijn leven veel meegemaakt.
De omstandigheden waaronder hij in de periode 1850-1900 naar Zuidoost-Azië afreisde en de situatie waarin hij terecht kwam, zijn niet te vergelijken zijn met de omstandigheden waaronder wij reizen en verblijven. In principe vertrok men als zendeling in die tijd met de wetenschap dat je voor het leven ging. Van sommigen is zelfs bekend dat ze hun bagage vervoerden in een doodskist. Kon je in ieder geval begraven worden in het onbekende land. Dat zal best wel wat gedaan hebben met de achterblijvers die hun geliefde op de boot zagen vertrekken. Niks geen verloven naar je thuisland één keer in de twee jaar. Je mocht blij zijn als je na tien jaar een keertje terug kon gaan.
Ik zou iedereen willen aanraden biografieën te lezen van broeders en zusters die in deze periode als zendeling uitgezonden werden. Het geloof, de hoop en de liefde waardoor de mensen die ons voor zijn gegaan gedreven werden, zijn voor ons altijd een grote inspiratiebron geweest. Zij horen bij die menigte van getuigen uit Hebreeën 12 die ons helpen om met volharding de wedloop te lopen die voor ons ligt.
Er waren drie namen van God die Hudson Taylor dankbaarheid, moed en hoop gaven als hij dacht aan het verleden, het heden en de toekomst. Voor het verleden, terugkijkend op Gods trouw: Eben Haezer, ‘Tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen’. Voor het heden: Jehovah Jireh, ‘De Heere zal voorzien’. Voor de toekomst: Jehovah Nissi, ‘De Heere is onze Banier’. De overwinning staat vast!
Toen we enkele jaren geleden verhuisden naar een nieuwe woonplaats, hebben we als gezin ‘gedenkstenen’ verzameld bij de grote rivier waar we vijf minuten vandaan woonden. We stapelden ze op en maakten er een foto van; daar schreven we de drie namen van God op en lijstten hem in. Tot de dag van vandaag geven deze namen ons nieuwe moed. God is trouw geweest, Hij zal voorzien en Hij gaat voor. Waar de weg ook heenleidt.
Marieke den Butter