column

Een leven afgelegd

Op 8 december 1934 werden ze vermoord: John (37) en Betty (38) Stam. Ze waren iets meer dan een jaar getrouwd en hadden een dochtertje, Helen Priscilla.

Betty maakte de boottocht naar China in september 1931 en John volgde in de zomer van 1932. Hun liefde bloeide op en in september 1933 trouwden zij. Ze verhuisden naar een kleine plaats in de provincie Anhui (China), waar ze samen werkten met een handjevol gelovigen om het goede nieuws van Gods genade te verkondigen. Begin december 1934 werd de stad overgenomen door de communisten en John en Betty werden op 7 december gevangen genomen en samen met hun baby in een hut van klei gezet.

Die nacht schreef John: ‘Mijn vrouw, baby en ikzelf zijn vandaag in de handen van communistische bandieten gekomen. We weten niet of we vrij zullen komen. God weet het. Moge God verheerlijkt worden in ons lichaam, zij het door leven of door dood. Filippenzen 1:20.’ 

De volgende dag werden ze op hun ondergoed na ontkleed en onder luid gehoon naar de plaats gebracht waar beiden werden vermoord. Hun baby werd na 27 uur door een lokale christen gevonden. Zij overleefde. Martelaren sterven vaak geen glansrijke dood. Er wordt niet geroepen: ‘Kijk hoe geweldig het is dat deze mensen hun leven geven voor God!’ Niks geen bemoediging onderweg. Nee, eerder uitspraken als: ‘Ze willen de overheid omverwerpen, spionnen en verraders zijn het!’ En dat is nog zwak uitgedrukt. 

Het bleef niet bij John en Betty Stam. Veel meer zendelingen werden vermoord. Wanneer we verhalen als deze horen, verandert je perspectief op je eigen leven snel. Zelfmedelijden over bepaalde gemakken die je ontbeert of over de zwaarte van het werk verandert in strijdbaarheid. En net als het zo vaak gebeurt na de dood van martelaren, bracht de dood van John en Betty een zendingsbeweging op gang van mensen uit westerse landen en uit Anhui, die hun leven in dienst van de zending wilden stellen. En mijn verlangen is dat ook nu, 85 jaar na hun dood, het verhaal van John en Betty anderen zal aanmoedigen om hun leven af te leggen.

Marieke den Butter