Sinds ik in 1995 voor het eerst in Oekraïne kwam, is 2022 het zwaarste jaar hier. Op 24 februari werd ik ’s ochtends vroeg wakker en ik kon niet meer in slaap komen. Ik pakte mijn mobiel en het eerste berichtje dat ik las: ‘De oorlog is begonnen.’
Snel maakte ik mijn man wakker. We wisten dat het een keer zou kunnen komen. We wonen immers in Oekraïne, waar het in het oosten al acht jaar oorlog was. Oekraïne, dat als bufferzone ligt tussen Rusland en Europa. De ambassade had ons al weken van tevoren gewaarschuwd om het land te verlaten of te blijven op eigen risico. We hadden onze koffers wel klaargezet. Mannen tot en met zestig jaar mochten het land niet meer verlaten. We besloten om te blijven totdat we zeker zouden weten wat we moesten doen.
Naar Hongarije
Toen mijn schoonzus vanuit haar schuilkelder belde en zei dat ik moest gaan, zag ik dat als een teken. Vlak daarna werd ik gevraagd om een gezin met kleine kinderen te evacueren. We besloten om onze kinderen ook mee te nemen. Ik ben naar vrienden in Hongarije gegaan. Heel emotioneel en zwaar was het om mijn man en oudste dochter achter te laten, niet wetend wanneer we elkaar weer zouden zien.
Maar God had ook nu een plan. De grote stroom hulp die vanuit Nederland op gang kwam, en de vluchtelingenstroom die op zoek was naar een plekje in Nederland moesten gecoördineerd worden. Ik zat daar op de juiste plek, net voor de grens met Oekraïne. Alle douanedocumenten die busjes en vrachtwagens nodig hadden, kon ik in orde maken. Ondertussen coördineerde mijn man in Oekraïne de opvang van honderden vluchtelingen en ging de oorlog in de alle hevigheid door. Onze provincie is maar één keer geraakt door een raket.
Toen de hoeveelheid hulpgoederen minder werd, gingen we weer naar huis. Wat waren we blij om als gezin weer bij elkaar te zijn! In oorlogstijd besef je dat je gezin het dierbaarste is. Heel veel dingen zijn ineens niet meer belangrijk.
Mobilisatie
Sinds juni wordt mijn man opgeroepen vanwege de mobilisatie. Hij heeft in dienst gezeten en was door de medische commissie al goedgekeurd, ondanks zijn rugklachten. Dit was voor ons gezin heel spannend. We wilden niet dat mijn man en hun vader voor maanden zou moeten dienen ergens in een crisisgebied. God gaf echter op een bijzondere wijze een ontmoeting met de kolonel op het legerkantoor en Petro kreeg een maand uitstel. Sindsdien heeft hij een goede relatie gekregen met deze kolonel. Hij is geïnteresseerd in wat Petro doet en op grond van al zijn vrijwilligerswerk voor het land krijgt hij elke maand weer opnieuw een maand uitstel.
Lees de volledige tekst van dit artikel in het eindejaarsnummer van De Waarheidsvriend van dinsdag 27 december 2022. Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-.