Tot Christus leiden

Prop. T.J. Lucas uit IJsselmuiden is sinds vorige maand beroepbaar. Hij is 53 jaar, gehuwd, vader van vijf kinderen en grootvader van twee kleinkinderen. Hij geeft godsdienst en maatschappijleer op de Pieter Zandt Scholengemeenschap, locatie Urk. Ook verzorgt prop. Lucas pastoraat en catechese in de hervormde gemeente van bijzondere aard te Vriezenveen.

Wat betekent het voor u dat u proponent bent?

Dat ik klaarsta om in een gemeente te gaan dienen.

Hoe kijkt u terug op de studie theologie? Wat hebt u er vooral geleerd?

De studie theologie was voor mij een pittige reis door een postmodern landschap waarin het nihilisme je van alle kanten aangrijnst. Ik heb de studie existentieel doorgeworsteld. Dat ik het geloof heb mogen behouden, is een eeuwig wonder. Ik heb vooral geleerd hoe belangrijk het is om niet toe te geven aan een hermeneutiek van suspicion (wantrouwen), maar te vertrouwen op de Heere en Zijn Woord. Ook heb ik iets van de rijkdom van de gereformeerde theologie ontdekt.

Hoe kijkt u naar de gemeenten, waarvan u er hopelijk binnenkort één mag gaan dienen? En naar uw taak in de gemeente?

De kerk en de gemeenten zijn het eigendom van de Heere en niet van ons. Ph. J. Hoedemaker zei: De kerk is geen vereniging; het is de taak van de kerk Christus te belijden. In de kerk als het ene lichaam van Christus behoren individualisme en partijschappen niet thuis.

Ik zie het in de eerste plaats als mijn taak het Woord van God te prediken en om zondaren tot Christus te leiden. Daarbij is het van het grootste belang om met twee woorden te blijven spreken: het zal de rechtvaardige wél gaan, maar het zal de goddeloze kwalijk gaan. Eerlijk duurt het langst. De erfenis die de Gereformeerde Bond inmiddels heeft nagelaten (De Kieviten, de Tukkers, de Vroegindeweijs en vele anderen), is voor mij van grote betekenis.

Wat ziet u vooral als de roeping van een christen, vandaag in ons land?

Omdat wij God hebben verlaten, is ons werelddeel in hoog tempo bezig weg te zinken. Het geestelijke en morele verval heeft een ontzettende en vernietigende uitwerking. De roeping die wij als christenen hebben in onze context, zie ik vooral verwoord in Jeremia 29:5-7: we zoeken de vrede voor de stad waarheen de Heere ons in ballingschap heeft gevoerd en we bidden voor haar. Zoals Daniël dat deed (compromisloos!) onder verschillende heersers, blijven wij ons volhardend inzetten voor de maatschappij op de plaatsen waar God ons roept. Intussen mogen we wel bidden of de Heere ons een hart geeft dat brandt van verlangen om iets te mogen betekenen voor eenzamen en voor de vele verloren schapen die (letterlijk en figuurlijk) in heggen en steggen, over straten en pleinen rondzwerven.

De kring van de Gereformeerde Bond kent een aantal proponenten. Wie zijn ze eigenlijk? En wat beweegt hen om predikant te willen worden? In deze rubriek valt van tijd tot tijd de schijnwerper op een proponent.