ds. G. Voordijk
Op zaterdag 19 december kwam, slechts enkele dagen na zijn 85e verjaardag, een einde aan het leven van ds. Goris Voordijk. Hij overleed in het ziekenhuis in Zwolle aan de gevolgen van het coronavirus. In hem verliezen wij als kerk een betrokken dienaar van het Woord, die door de jaren heen veel werk heeft verzet in Gods Koninkrijk.
Mastenbroek en Oldebroek
Hij werd geboren in Oud-Beijerland en groeide daar op in een bekende bakkersfamilie. Als kind maakte hij de oorlog mee. Dat heeft diepe indruk op hem gemaakt. Hij herinnerde zich goed hoe hun Joodse buren werden weggevoerd. Ook de hongerwinter, waardoor veel mensen uit Rotterdam op zoek naar voedsel vrijwel dagelijks bij de bakkerij kwamen, is hij nooit vergeten. Hij is zich voor deze periode altijd blijven interesseren, want in zijn studeerkamer stonden veel boeken over de Tweede Wereldoorlog, die hij allemaal grondig doorgenomen had.
In zijn jonge jaren hielp hij mee in de bakkerij. Toch lag daar niet zijn toekomst, want hij wist zich al op jonge leeftijd geroepen om predikant te worden. Na de mulo ging hij daarom naar het gymnasium in Rotterdam, waarna hij theologie studeerde in Utrecht. Hij heeft dit wel de mooiste tijd van zijn leven genoemd. Vooral de colleges dogmatiek van prof. Van Ruler hebben hem erg aangesproken. Ds. Voordijk was dan ook iemand die graag overzicht had en wilde weten hoe theologische onderwerpen in elkaar zaten. Zijn vicariaat deed hij in Putten bij ds. L. Kievit, die hem in 1964 bevestigde in zijn eerste gemeente, Mastenbroek. Na vier jaar ging hij naar Oldebroek en deze gemeente heeft hij bijna dertig jaar gediend.
Planmatige werker
Ds. Voordijk was iemand die heel planmatig werkte, waardoor hij altijd veel heeft kunnen doen. Dat was nodig, want Oldebroek was een grote en bewerkelijke gemeente. Toch maakte hij ook tijd vrij om buiten de gemeente taken te vervullen. Verschillende jaren heeft hij lesgegeven op de mavo in Elburg en hij was in verschillende besturen actief. Het werk in de gemeente had daarbij altijd zijn prioriteit en zo heeft hij door de jaren heen heel wat Oldebroekers ontmoet. Kinderen die hij doopte, deden bij hem belijdenis en werden door hem getrouwd. Ook in de jaren daarna werden jubilea nooit vergeten. Na zijn emeritaat in 1997 heeft hij nog elf jaar in Zwolle gewerkt. In zijn prediking en pastoraat wees hij telkens heen naar Jezus Christus en is hij de mensen als herder en leraar daarin voorgegaan.
Geen onderscheid
Zelf heb ik hem leren kennen toen ik als student en vicaris in de gemeente van Oldebroek mocht werken. Ik kreeg van hem alle ruimte om ervaring op te doen in het kerkenwerk. Hij was belangstellend en stimulerend. Van hem heb ik geleerd om in de gemeente geen mensen te vergeten en nooit onderscheid te maken, maar om altijd te proberen om de eenheid te zoeken en Christus centraal te stellen. Zo komt er veel ruimte om met mensen verbonden te zijn en te blijven, ook als je weleens van mening verschilt. Wat dat betreft had ds. Voordijk een schat aan mensenkennis opgedaan, waarin hij mij regelmatig liet delen.
Kort voor zijn onverwachtse overlijden was ik nog bij hem op bezoek, onwetend dat dit de laatste keer was dat we elkaar zouden ontmoeten. We spraken over de coronacrisis en de impact daarvan op het kerkelijke en ons eigen leven. Toen ik hem vroeg of hij bezorgd was, reageerde hij beslist: Ik ben niet bang, want ik mag in goede handen zijn. ‘Het leven is mij Christus en het sterven is voor mij winst’: deze woorden van Paulus uit Filippenzen 1:21 stonden daarom ook centraal in de afscheidsdienst, die werd gehouden in de Lambertuskerk in Oldebroek en werd geleid door ds. M.J. Schuurman.
We gedenken ds. Goris Voordijk met respect en zijn dankbaar voor alles wat hij in de kerk en voor de mensen mocht betekenen. We weten dat hij Thuisgekomen is bij God. Zoals dat staat verwoord in zijn lievelingslied, dat hij zo vaak heeft gezongen en citeerde:
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten
Luisteren naar Zijn liefdestem
Daar geen rouw meer en geen tranen
In het nieuw Jeruzalem.