Wat is waarheid? In onze tijd roepen vraagtekens bij de waarheid vaker sympathie op dan uitroeptekens. In zo'n geestelijk klimaat is het de vraag wat je moet met een vroeg-kerkelijke belijdenis, zoals die van Nicea. Hier worden immers uitroeptekens bij de inhoud van het geloof geplaatst.
De geloofsbelijdenis van Nicea is officieel vastgesteld tijdens een internationale kerkelijke vergadering die bekendstaat als het concilie van Nicea (325 AD). Om de betekenis van deze belijdenis te begrijpen, is het goed om iets van de toenmalige politieke situatie te weten. In de periode voorafgaand aan Nicea was het Romeinse Rijk een heidens keizerrijk. Onder leiding van keizer Diocletianus (284-305 AD) werd de christelijke kerk nog heftig vervolgd. In zijn kerkgeschiedenis beschrijft Eusebius (263-339 AD) hoe christenen onder zijn bewind onder druk werden gezet, gediscrimineerd, gevangengenomen, gruwelijk gemarteld en zelfs gedood.
Een nieuwe tijd breekt aan met de regeerperiode van keizer Constantijn (306-337 AD). Hij gaat over tot het christendom (312 AD). Dat resulteert algauw in godsdienstvrijheid voor het westelijke deel van het Romeinse Rijk. In het oostelijke deel wordt de christenvervolging pas beëindigd wanneer Constantijn de macht in heel het wereldrijk krijgt (324 AD).
Geloofsgetuigen
"*" geeft vereiste velden aan