Globaal bekeken
De Gezinsgids had een interview met Jorine van Dijke (40) uit Ridderkerk, betrokken bij de Singelkerk. Vanwege een longziekte emigreerde ze naar de Zwitserse bergen. Over ‘vertrouwen en aanvechting’:
Sinds 2001 werd ze geregeld opgenomen in het Astmacentrum Davos. ‘Vaak ging ik ook ‘op privébasis’ een paar maanden per jaar naar Davos, vanwege het bergklimaat. In de perioden dat ik in Nederland was, ging het steeds slechter. Op een gegeven moment lag ik vanwege ernstige benauwdheid meer in het ziekenhuis dan dat ik thuis was.’ Longartsen maakten zich grote zorgen. Ze spraken uit dat Jorines levensverwachting beperkt is. Verhuizen naar Davos zou het enige zijn wat haar leven zou kunnen redden. ‘Maar emigreren naar Zwitserland zonder te kunnen werken, is eigenlijk onmogelijk: een verblijfsvergunning krijgen is dan een onwaarschijnlijkheid. Door een wonder van God heb ik er toch één ontvangen. Mijn aanvraag is na een slepend proces van twee jaar door de rechtbank goedgekeurd. Sinds september 2017 woon ik officieel in Davos.’
Een trouwe achterban ondersteunt haar financieel. ‘Het stemt me nog elke dag dankbaar dat ik hier mag zijn. Ik heb in Davos ook echt een plek mogen ontvangen, met name in de kerkelijke gemeente waar ik bij hoor.’
Ze moet veel teleurstellingen verwerken. ‘Veel van mijn wensen en verwachtingen zijn tot nu toe niet uitgekomen: ik kon mijn studie niet afmaken, ik heb geen werk, geen gezin, ik kan niet reizen of ‘in de zending gaan’. Dat vind ik best moeilijk. Er zijn veel dingen die ik ook graag zou willen. Soms ben ik daar echt verdrietig van.’ De wetenschap dat de Heere haar leven leidt, biedt kracht. ‘Maar dat wil niet zeggen dat ik mijn levensweg fijn vind. Of dat ik makkelijk kan omgaan met onvervulde verlangens. Natuurlijk worstel ik daarmee. Dat wat God een goede weg voor mij vindt, is anders dan hoe ik me dat ‘goede’ had voorgesteld.’
Dankbaar ben ik dat de Heere me tot nu toe gespaard heeft. Hij geeft me het leven, is me nabij en geeft kracht. Daarom heb ik levensvreugde en veel levensmoed, ondanks dat het leven niet zo makkelijk is. Ik weet dat Hij voor me zorgt. Dit vertrouwen heb ik niet ‘op zak’. Soms wordt dat aangevochten. Maar het is ook een keuze om te willen leven in vertrouwen op God.’
In het boek Licht dat leven doet staan veertig schilderstukken van Henk Helmantel en teksten van predikant-dichter André Troost. ‘Vraag om vrucht’:
Al sprak ik in tongentaal,
al zou ik mijn lichaam geven,
ik leek op een schelle cymbaal
als liefde ontbrak in mijn leven –
dus vraag om de vrucht van de Geest,
maar jaag naar de liefde het meest!
De liefde houdt goede moed,
zij hoeft zich niet te haasten,
de liefde doet niets dan goed,
zij is niet jaloers op de naaste –
dus vraag om de vrucht van de Geest,
maar jaag naar de liefde het meest!
De liefde haat schone schijn,
zij wil geen aandacht vragen,
zij plaagt niet, zij doet geen pijn,
zij zoekt niet zichzelf te behagen –
dus vraag om de vrucht van de Geest,
maar jaag naar de liefde het meest!
Met liefde wordt alles bedekt,
de liefde kan alles geloven,
de hoop wordt door haar gewekt,
geen last gaat haar draagkracht te boven –
dus vraag om de vrucht van de Geest,
maar jaag naar de liefde het meest!