In memoriam: ds. H.A. van de Pol (1939-2020)

We leerden elkaar kennen in de studententijd. Henk van de Pol was spoorstudent en dan doe je er altijd wat langer over om ‘amice’ te worden, schrijft ds. P. Vermaat.

Maar dat werd hij, omdat hij zich aan het verenigingsleven in de studentenwereld niet onttrok.

Als zoon van een predikant wist hij meer van het pastorieleven dan ik, maar dat gold ook van andere jaargenoten. Zo groeiden we gezamenlijk met ons ‘Marietje naar het pastorietje’.

Omdat Henk als enig kind opgroeide in een beschermde omgeving, was het studentenleven voor hem een forse overgang. Toch heeft hij er in veel opzichten van genoten. De bestuursjaren in Voetius hebben daar zeker aan bij gedragen. Zijn zicht op de bestuurlijke kanten van het kerkelijke leven is er stellig door bevorderd.

De liefde voor de kerk had hij van huis uit meegekregen. De liefde voor het ambt hoorde daar vanaf zijn ‘kindse jaren’ vanzelfsprekend bij. Bij een van zijn ambtsjubilea vertelde hij daar zelf over: ‘Als klein kind speelde ik al domineetje. De poppetjes van ‘Mens-erger-je-niet’ waren mijn kerkgangers.’

Lees de volledige tekst van dit In memoriam in De Waarheidsvriend van donderdag 8 oktober 2020.

Bestel een los nummer, of neem een abonnement op De Waarheidsvriend.