Het regent en het houdt niet op. We zien het water komen. Steeds dreigender, aan alle kanten. De angst stijgt met het water mee. Hoe zal dit aflopen?
Onvermijdelijk gaan onze gedachten naar de tijd van Noach. Daarbij vergeleken stelt deze wateroverlast vast niet veel voor. Het grote verschil is echter dat dit ons lijkt te gaan treffen en dat komt letterlijk en figuurlijk toch wel heel dichtbij.
De Geul stroom over
De rivier de Geul, die om ons terrein heen stroomt en al angstaanjagend hoog stond, stroomt over. De weilanden rondom ons landgoed worden één watermassa. Het komt steeds dichterbij. Dan bereikt die kolkende massa de kasteelgracht. We kijken elkaar aan en weten: hier kunnen we niets meer tegen doen. Even stroomt het water zelfs over onze wangen.
Maar wacht eens even: Weet je nog van Noach? Hij vertrouwde op God. Noach zal het vast ook niet allemaal begrepen hebben. In gedachten zie ik hem zitten. Op zijn knieën, smekend om Gods hulp, smekend voor de mensen om hem heen. Noach vertrouwde op God.
En wij? De God van Noach is ook onze God.
Een God Die niet veranderd is.
Een God Die helpen kan en wil.
We bidden en God hoort!
Opluchting
De regen wordt minder. Het gebulder van het water lijkt langzaam af te nemen. Vlak voor de woongedeeltes komt het water tot stilstand. ‘Gelukkig’ zijn alleen de kelderruimtes voorzien van 1.80 meter water. We durven het bijna niet te geloven, maar de belangrijkste gebouwen blijven droog.
Wat een opluchting.
Wat een dankbaarheid.
Dan, opeens, is het alsof er iets instort. De angst is meteen in alle hevigheid terug…
Weten hoe dit is afgelopen? Lees dan de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van dinsdag 28 december 2021. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!