In de genade gaat het ontspannen toe. De gedachte dat wij zelf, met hulp van de Geest, goede vruchten zouden voortbrengen, leidt tot teleurstelling. Het is de Geest Die de vruchten voorbrengt. In Hem mogen we schuilen. Op Hem mogen we vertrouwen.
Soms brengt een lied je ook theologisch verder. Dat overkwam mij toen ik – lezend in het Liedboek. Zingen en bidden in huis en kerk (2013) – het lied ‘Wat zijn de goede vruchten?’ van Willem Barnard opnieuw tegenkwam (lied 841, Liedboek voor de kerken, 252).
Vrucht
De bijbellezer herkent dit als een uitwerking van Galaten 5:22 en volgende. Paulus spreekt daar over ‘de vrucht van de Geest’, waarna net zo’n opsomming volgt: ‘liefde, blijdschap, vrede, geduld’ enzovoort. Deze ‘vrucht van de Geest’ stelt Paulus tegenover wat hij ‘de werken van het vlees’ noemt. Ook daar geeft hij een opsomming van: ‘hoererij, onreinheid, zwelgpartijen, afgoderij, toverij, vijandschappen, strijd’ enzovoort, enzovoort (5:19vv.). Het is een lange lijst, die Paulus aan het eind maar afbreekt om niet eindeloos door te hoeven gaan. De wereld is er vol van. Het ‘vlees’ – dat is de mens zoals hij is buiten God en Christus – brengt zulke werken moeiteloos voort.
Alleen God, ‘de Geest’, kan dat tegenhouden. Hij gaat er de strijd mee aan (vs.17) en zet er iets nieuws voor in de plaats: de ‘vrucht van de Geest’, waardoor de gelovigen zich onderscheiden van de wereld en herkenbaar zijn als behorend bij Christus.
Praktijk
Wat betekenen deze woorden voor de praktijk? Bedoelt Paulus dat de Geest ons in stáát stelt om dingen als liefde, vreugde en vrede voort te brengen? Of dat wij dat kúnnen ‘door de kracht van de Geest’, of hoe men het ook maar wil formuleren?
"*" geeft vereiste velden aan