De synode van de Protestantse Kerk heeft besloten dat er voortaan juridisch, financieel en psychologisch voldoende ondersteuning geboden moet worden aan slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk. Ook kan bij zware gevallen de terugkeer naar het ambt aan daders ontzegd worden.
Deze besluiten nam de synode tijdens de tweede dag van de najaarssynode, op zaterdag 12 november (zie ook p.4-6). Ds. T.J. Oldenhuis, afgevaardigde namens de Evangelisch-altreformierte Kirche in Niedersachsen, opende deze dag met Psalm 100. In Psalm 100 staan tweemaal vier oproepen om God te loven: ‘juichen, dienen, komen en erkennen’ en ‘gaan, aanheffen, hulde brengen en prijzen’. Wij worden opgeroepen de Heere te loven. Dat brengt ons bij de dank aan God en leert ons bij God te rade te gaan, ook wat de vergadering van de synode betreft. We zijn namelijk niet uit onszelf en we zijn niet van onszelf. We behoren God toe. Dat betekent dat we geroepen worden mee te doen met de harmonie, dat is de krachtige wind van de Heilige Geest. De verkiezing loopt uit in het loflied. We zongen vanuit Psalm 100 lofpsalmen en lofzangen. Met deze opening was de toon van de dag gezet. Synodevergadering is God loven en Zijn mensen dienen.
Seksueel misbruik
De dag stond in het teken van de slachtoffers en de daders van seksueel misbruik in pastorale relaties en terzijde ook van andere slachtoffers ten gevolge van grensoverschrijdend gedrag in een pastorale context, oftewel de veilige kerk. ’s Morgens kwamen vooral de slachtoffers in beeld en ’s middags de daders. Dr. T.L. Hettema leidde het onderwerp ‘Werk aan de schuilplaats’ (over de slachtoffers) in. Hij toonde de synode een kunstwerk over een slachtoffer, een silhouet van een vrouw met gebogen hoofd, die geen kleur meer heeft en van wie de torso (het bovenlichaam) aan de onderkant eindigt in tranen. Maar door te luisteren naar haar verhalen kon ze misschien van haar beschadigingen, die als krassen in het papier aan de randen van het kunstwerk waren aangebracht en waar kleurige stroken door geweven waren, weer kleur op haar wangen krijgen. Met dat beeld probeerde de vergadering de weg te vinden in de opdracht uit 2019 dat de kerk een veilige kerk zou zijn.
Drie jaar geleden had de kerk vastgelegd dat er preventie tegen misbruik moest komen. Met behulp van protocollen en procedures moest de kerk zorgen voor een beter perspectief. Nu was het zaak deze opdracht nader in te vullen. Het moet anders, betoogde ds. T.C.M. Dronkert. We moeten af van de gedachte dat het een romantisch discourse is als mensen in pastorale contacten over de grens gaan. Het is zonde en onrecht en het doet schade aan het geloofsvertrouwen. Uit onderzoek blijkt dat mensen contact opnemen met het meldpunt SMPR. Al moeten er waarschijnlijk nog drempels weggehaald worden om meer slachtoffers te helpen van hun mogelijkheden gebruik te maken. Nog staan de slachtoffers te veel in de kou. Zo blijkt er nog nauwelijks financiële ondersteuning te zijn voor de slachtoffers, zodat ze zich kunnen laten bijstaan door een raadsvrouw of -man. Het zicht is in de kerk te veel gericht gebleven op de daders en te weinig zijn de slachtoffers gezien.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 24 november 2022. Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-