column

Uit een ver land

‘Papa, ik kan de dominee niet meer verstaan,’ fluistert mijn dochtertje ongerust in mijn oor. Het slot van de preek spreekt onze predikant in het Engels uit. In de kerkenraadsbank en de bank achter ons hebben buitenlandse gasten plaatsgenomen.

Ons dochtertje van vier, scherp op alles wat afwijkt van het normale patroon, heeft het dit keer niet waargenomen.

De morgendiensten beginnen in te slijten. Het patroon is bekend. De woorden krijgen langzaam een plek, vooral die van de wet. Als we voor de dienst parkeren bij de schoenenwinkel van opa en oma, onderzoekt de kleuter bijvoorbeeld eerst of het bordje ‘gesloten’ wel voor het raam hangt. Op zondag mag je geen werk doen, zegt de dominee immers. 

Anderzijds meldt ze regelmatig dat ze naar huis wil, of wil ze graag weten hoeveel keer we nog gaan zingen. De plotselinge verandering van taal doet haar dit alles vergeten en bezorgd kijkt ze van de kansel naar mij en terug. ‘Ssst…,’ zeg ik. ‘Er zijn dominees uit een ver land.’ Iemand uit de gemeente is in het Midden-Oosten op bezoek geweest bij projecten, onder andere voor Syrische vluchtelingen. Een predikant uit buurland Libanon komt daarover het een en ander vertellen. Ook zijn er gasten uit Frankrijk, Zwitserland en Armenië. 

‘Wie zijn die meneren, papa?’ Blijkbaar in gedachten verzonken heeft ze even gemist dat de predikant uit Libanon de plek op de preekstoel heeft ingenomen. Een vertaler geeft zijn woorden aan ons door. De Libanese predikant complimenteert ons met onze voorliefde voor Calvijn en verhaalt wat Calvijn voor vluchtelingen in Genève deed. De toepassing blijft impliciet, maar is glashelder: we mogen het voorbeeld van naastenliefde van Calvijn navolgen. 

Hoewel de dienst langer duurt dan anders, blijft de vierjarige gefascineerd door de andere omstandigheden. ‘De dominee kwam uit een ver land,’ meldt ze bij de koffie. Een kiem van begrijpen dat heidenen over de hele wereld vertellen over het Licht uit Israël. Die het heil is voor de hele aarde en wil zijn voor haar. Daarover ging de preek, die ze nu nog niet kon verstaan.

Arjan Baarssen