Uitgesproken saai
Sinds een paar weken staat politiek Den Haag weer volop in de campagnestand, vanaf het moment dat Wilders met een tweetje uit de coalitie stapte. Vanaf het eerste moment was deze coalitie krakkemikkig; deze ineenstorting hing al vanaf het begin in de lucht.
Natuurlijk, de huidige zetelverdeling in de Tweede Kamer bood ook voordelen. Zo werd vorige week nog een amendement van Mirjam Bikker aangenomen. Daarmee werd de minimumleeftijd voor prostituees verhoogd van 18 naar 21 jaar. Dat was met de vroegere Kamerverhoudingen ondenkbaar. Mogelijk wijzigen op 29 oktober de verhoudingen opnieuw zodanig, dat het minder vanzelfsprekend wordt om meerderheden tot stand te brengen waaruit respect voor het menselijk leven spreekt. Daar wil ik niet lichtvaardig aan voorbijgaan, integendeel.
Toch overheerste bij mij de opluchting toen de coalitie klapte. Immers, de vier partijen vormden niet één kabinet, maar in de praktijk vier kabinetjes die elk hun eigen ding deden. Zonder samenbindende visie, zonder leiderschap, maar wel al te vaak met te veel amateurisme. Al te simpele probleemstellingen, vaak in combinatie met een zondebok, en populistische beloftes op kiezers afvuren is nog wat anders dan het schip van de staat besturen en op koers houden. Sterker, dat schip liep tussen alle klippen en zandbanken steeds vaker aan de grond.
Holle retoriek en spektakelpolitiek lossen bitter weinig op
Politiek is dan ook niet zomaar roepen wat goed voelt, wat het goed doet in de media, wat aanspreekt bij de massa. Politiek is een ambacht en besturen is een vak. Ik weet niet of het lukt om dat weer op het netvlies van veel kiezers te krijgen. Maar mag het alstublieft weer wat degelijker, saaier zo u wilt? Met de focus op de bal en niet op de persoon? Met oog voor de lange termijn en niet op de peilingen van vandaag? Met verantwoordelijkheidsbesef en de basis zoekend in Bijbelse waarden en niet in de onderbuik? Holle retoriek en spektakelpolitiek zijn misschien even leuk, maar lossen bitter weinig op. Het leidt uiteindelijk tot nog bitterder teleurstelling. Mijn suggestie: laten we van de weeromstuit niet technocratisch worden, maar juist uitgesproken. En tegelijk degelijk. Uitgesproken saai, zogezegd.