Waar bent u naar op zoek?

Van donker naar licht

Marieke den Butter-Kommers
Door: Marieke den Butter-Kommers
27-05-2021

Als ik bedenk dat dit kleine beestje zeventien jaar begraven moet zijn, voordat hij zijn lied kan zingen, weet ik niet zoveel te zeggen

Het is 2004… De Europese Unie verwelkomt tien nieuwe lidstaten, George W. Bush is president van Amerika en door een enorme tsunami in Zuidoost-Azië overlijden in één klap 230.000 mensen.

Net als in andere jaren vond er ook dat jaar een wonder plaats. Triljoenen cicade vrouwtjes legden een eitje op een boombast. De pop uit dat eitje viel op de grond en begroef zich in de aarde. Daar leefde het, diep in het donker, van wat de aarde gaf.

Nu, in 2021, vindt de grote transformatie plaats. De cicade ontdoet zich van zijn cocon en kruipt de donkere aarde uit. Binnen een paar uur verhardt zijn huid, krijgen zijn oogjes een rode kleur en ontvouwen zich de doorzichtige vleugels met een prachtig patroon. Dan beginnen de mannetjes hun lied. Nou ja… lied. Een indringend tjirpen. Dat begint ’s morgens vroeg en gaat de hele dag door. Ze doen er alles aan om vrouwtjes te lokken en aan het koor vanuit de bomen te horen lijkt het erop dat de vrouwtjes genoeg keus hebben.

Hoewel het intense tjirpen me soms horendol maakt, kan ik niet anders dan me verwonderen. Als ik bedenk dat dit kleine beestje, dat letterlijk geen vlieg kwaad doet, zeventien jaar begraven moest zijn voordat hij zijn lied kan zingen, weet ik niet zoveel te zeggen. Dan denk ik: ‘Tjirp maar zoveel je kunt.’ Geeft dit kleine beestje niet een prachtig verhaal van de hoop die we mogen hebben? Van gezaaid worden in oneer en opgewekt worden in heerlijkheid, van wachten in duisternis tot de grote morgen komt, van opnieuw geboren worden? Na vier tot zes weken is het leven van de cicade voorbij. Zijn lied voor zijn Schepper is gezongen. De cyclus gaat opnieuw beginnen, wachtend op de grote dag in 2038.

In zeventien jaar zal de wereld weer veranderd zijn. Zal alles wat nu modern is, weer hopeloos ouderwets zijn en zal de pandemie een bladzijde zijn in een geschiedenisboek. Maar die vaste hoop op nieuw leven blijft hetzelfde. Door geen donkerheid, duisternis of dood te verslaan, omdat dat licht en leven nu eenmaal altijd overwinnen.

Marieke den Butter-Kommers
Marieke den Butter-Kommers