Veel onderwerpen kwamen de afgelopen veertig jaar voorbij: abortus, euthanasie, IVF, voltooid leven, genderdiscussie… ‘Het was, is en blijft belangrijk om principieel beleid te maken over medisch-ethische ontwikkelingen’, zegt christenfilosoof prof. dr. ir. H. Jochemsen.
‘En daarover open en op een toegankelijke manier te communiceren én ook praktische hulp te bieden’, voegt hij daar gelijk aan toe. ‘Hier heeft de NPV de bekwaamheid voor in huis.’ Lachend: ‘Ja, ik ben fan van de NPV.’
Medische ethiek
Het was een bewogen tijd op het gebied van ethische, politieke discussies toen de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) in 1982 werd opgericht. ‘In Nederland werd euthanasie eind jaren zestig bespreekbaar, die discussie ging voort in de jaren zeventig en tachtig. Vanaf 1971 werden er illegaal zwangerschappen beëindigd in Arnhem, in 1984 werd de Wet afbreking zwangerschap van kracht’, zo schetst prof. Jochemsen. Zowel het begin als het einde van het leven lag onder vuur. ‘Onder andere de NPV riep voortdurend dat de zorg, bijvoorbeeld rond het levenseinde, beter kon; de oprichting van hospice Kuria was daar een voorbeeld van.’
De NPV was, naast Stichting Schuilplaats en de CHE, oprichter en participant van het Prof. dr. G. A. Lindeboom Instituut voor medische ethiek, dat in 1987 opgericht werd. Binnen de patiëntenvereniging was behoefte aan medisch-ethische bezinning. Als directeur van het Lindeboom Instituut werkte Jochemsen dan ook vanaf 1987 tot 2008 nauw samen met de NPV. In 2019 werd hij door de NPV aangetrokken als deskundige, met name om de doordenking en publieke duiding van kiembaanmodificatie vanuit christelijk perspectief een impuls te geven.
Vanuit zijn betrokkenheid bij NPV – Zorg voor het leven, de naam waarmee de organisatie tegenwoordig naar buiten treedt, geeft hij graag zijn visie op de ontwikkelingen binnen de jarige vereniging. Logischerwijs heeft hij als filosoof meer zicht op de bezinnende dan op de praktische kant van de NPV-medaille.
Vraagtekens
Jochemsen: ‘In de jaren zeventig deed de prenatale diagnostiek opgang. Aanvankelijk was dat bedoeld voor resusantagonisme (een aandoening waarbij de rode bloedcellen van de baby afgebroken worden door antistoffen van de moeder, AT), maar dat werd gaandeweg een diagnostiek waarbij selectieve abortus mogelijk werd. Begin jaren tachtig werd de IVF-discussie gevoerd. In die tijd waren er in de samenleving enorme verschuivingen in het denken over de beschermwaardigheid van het leven, over genetisch onderzoek. Daar had men in christelijk Nederland grote vraagtekens bij.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 22 september 2022. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!