column

Waag het niet te falen

‘Als je in een positie van invloed op anderen bent, heb je een schietschijf op je borst. En hoe groter je invloed, hoe groter de schietschijf. De duivel schiet zijn vurige pijlen op deze schietschijf, en deze pijlen zijn altijd speciaal voor jou bedacht.'

‘Ben je gevoelig voor trots, dan zullen er genoeg momenten zijn waarop mensen je de hemel in prijzen en je ego gestreeld wordt. Ben je gevoelig voor pornografie, reken dan maar op verleidingen uit die hoek.’ Aldus de doorwinterde zendeling die een lezing voor ons hield. 

Hij vertelde dat hij eens in een gemeente in Canada een presentatie gaf over het zendingswerk waar hij bij betrokken was. De sfeer was bedrukt en daar was een reden voor. Kort voordat hij aankwam, was in de gemeente bekend geworden dat hun voorganger overspel had gepleegd. Na de lezing liep hij over het parkeer terrein terug naar zijn auto. Toen hij bijna bij zijn auto was, kwam er een vrouw aan gelopen die voor hem kwam staan. Ze pakte hem bij zijn schouders, schudde hem heen en weer en zei met tranen in haar ogen: ‘You must not fail!’ (Waag het niet te falen! red.)

Nooit ben ik de lezing en het voorbeeld vergeten. Hoe ouder je wordt, hoe langer je op het veld bent, hoe groter je gezin wordt, hoe meer verantwoordelijkheden je krijgt, hoe meer je beseft dat ‘falen’ niet alleen jezelf negatief beïnvloedt, maar veel anderen met jou. Je gezin, je thuisgemeente, de mensen onder wie je gewerkt hebt, je collega’s… de lijst wordt steeds langer. En dat is nog niet het ergste. Gods Naam wordt besmeurd. Dat is het allerergste.

Ik denk dat de lezing niet alleen goed was voor zendelingen, maar ook voor predikanten, jeugdwerkers, vaders en moeders. Want met een briesende leeuw die elke dag rondgaat, is er geen moment waarop we op onze lauweren kunnen rusten. Integendeel, het is een kwestie van elke dag opnieuw die wapenrusting aantrekken en waakzaam zijn. We falen allen en we moeten allemaal van genade leven, maar misschien is het goed om elkaar af en toe eens stevig bij de schouders te pakken, elkaar in de ogen te kijken en te zeggen: ‘Waag het niet te falen!’

Marieke den Butter