Hoe kan de christelijke gemeente ouders van kinderen met een beperking helpen? Wat kan ze voor mensen met een beperking zelf doen? Professionele hulp, maar ook een spontane helpende hand zijn van grote waarde.
Na een kerkdienst liep ik vanuit de consistorie naar de buitendeur. ‘Uw fanclub staat al te wachten,’ zei de koster. Iemand die door de gang liep, voegde eraan toe: ‘Ze weten dat u hen ziet.’ Buiten stonden enkele andersbegaafde gemeenteleden op me te wachten. Wat een warme betrokkenheid straalden ze uit. Dat te zien maakt ontzettend dankbaar.
Belangstelling
De woorden van die toevallige voorbijganger bleven wel bij mij hangen: ‘Ze weten dat u hen ziet.’ Dat is blijkbaar niet vanzelfsprekend. Voor sommigen is het lastig om ouders met een kindje met een beperking in de kinderwagen tegen te komen. Normaalgesproken stap je onbevangen op ouders af, maar als het kindje een zichtbare beperking heeft, hebben sommigen de neiging een zijpad in te slaan.
Als je dat niet doet, vraag je je af wat je zeggen moet. Laten we beginnen met het kindje en hun ouders echt te zien door belangstelling te tonen. Wie weet hoeveel onbegrip die ouders al tegengekomen zijn tijdens de zwangerschap en na de geboorte. Warme belangstelling, al komt die dan wat stuntelig over, doet ontzettend goed. Het kindje in de kinderwagen is hún kindje. Een kind dat ze, worstelend met veel vragen, hopelijk hebben aanvaard als een kind dat de Heere aan hen heeft toevertrouwd.
Verbondskind
Een kind van ouders binnen de christelijke gemeente mogen we nadrukkelijk als een kind van de gemeente zien: een verbondskind voor wie de hele gemeente verantwoordelijkheid draagt. Dit kind zal niet het kennisniveau van andere kinderen halen.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 10 februari 2022. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!