Zonder pardon weggevoerd

Ze is de enige van de betrokkenen bij het drama dat op 10 april 1945 plaatsvond die nog in leven is. Mevrouw Diny Everts-Lunenborg (87) verloor haar vader en broer, haar oom en twee neven aan een wraakactie van de Duitsers, vertelt Esther Visser.

Franse parachutisten, die noordelijk van Westerbork hadden moeten landen, kwamen in de vroege ochtend van 8 april vlakbij de boerderij van de familie Lunenborg op de grond terecht. In haar smaakvol ingerichte appartement in Hoogeveen vertelt Diny Everts-Lunenborg over de gebeurtenissen. ‘Wij gingen die dag boodschappen doen in Hoogeveen, mijn moeder en ik. De jongens van dr. Van der Wal (onze arts) zagen ons en riepen: “Zijn de parachutisten bij u geland?” “Zorg maar gauw dat je thuiskomt,” zei mijn moeder.’ De parachutisten werden door de bevolking opgevangen, maar de Fransen brachten de burgers daarmee wel in gevaar. De Duitsers kregen lucht van hun aanwezigheid en trokken er op 9 april met een groot aantal manschappen op uit. 

Over een sloot

‘Mijn vader was achter op het land, die is kruipend weergekomen,’ vertelt mevrouw Everts. ‘Ik was bij de buren, twee huizen verderop. Maar ik wou naar huis, want ik was nog maar twaalf.’ De bezetter vermoedde dat er bij de directe buren van de Lunenborgs, de familie Scholing, parachutisten zaten en namen de woning onder vuur.

Lees de volledige tekst van het interview met mevrouw Everts-Lunenborg in De Waarheidsvriend van donderdag 30 april 2020.

Klik hier om een los nummer te bestellen, en hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.