We kunnen van twee kanten naar het geloof kijken. Allereerst komen we in de Bijbel het rechtvaardigende geloof tegen, maar we vinden ook het volhardende geloof. Beide zijn onmisbaar. Het is nodig om door het geloof gerechtvaardigd te worden, maar ook om daarin te volharden.
In de Romeinenbrief gaat het over het rechtvaardigende geloof. Daar leren we dat we door het geloof in de goede verhouding met de Heere komen te staan en de geschenken van vergeving en vernieuwing ontvangen. Met name in de Hebreeënbrief zien we het volhardende geloof.
Schitterende parel
In zijn boek Old Paths uit 1877 bespreekt J.C. Ryle (1816-1900), tijdgenoot van Spurgeon, enkele kernzaken van het christelijk geloof en het geestelijke leven. In het laatste hoofdstuk gaat hij in op de volharding. Volgens hem hoort ook de belijdenis dat gelovigen zullen volhouden bij de rijke schat van het Evangelie. Waarom is het Evangelie een blijde boodschap? Omdat het getuigt van Gods barmhartigheid, van verzoening, vergeving en van het eeuwige leven. Maar stel je voor, zegt Ryle, dat je al die zegeningen zou kunnen verliezen. Stel je voor dat je redding dus een onzekere zaak zou zijn. Hoeveel glans zou er dan verdwijnen. Als je belijdt dat christenen kunnen afvallen van het geloof, beroof je het Evangelie van een schitterende parel.
Ryle’s woorden laten zien dat volharding in het hart van het Evangelie staat, als zekerheid wordt verkondigd en daarom vol bemoediging is. Toch klinkt in de Schrift ook door dat volharding echt onmisbaar is om behouden te worden.
Noodzaak
Het grote belang van volharding zien we al in het Oude Testament. Israël is bevrijd uit Egypte en op weg naar het beloofde land. Maar in de woestijn maakt het volk allerlei beproevingen mee, waardoor het merendeel ervan uiteindelijk onderweg omkomt. In het beloofde land is volharding opnieuw nodig, want daar vormen afgoden een verleiding. Het terugkerende refrein is dat Israël voortdurend achter de afgoden aanloopt en niet volhardt in het dienen van de HEERE, met alle gevolgen van dien. De noodzaak om te volharden komen we ook in het Nieuwe Testament tegen, zoals in Mattheüs 24 en Markus 13. In deze passages spreekt Jezus profetisch over de aanstaande verwoesting van Jeruzalem én over de eindtijd. Voordat de uiteindelijke verlossing aanbreekt, zal er eerst een verwarde, chaotische en gevaarlijke periode komen. In dat verband roept Jezus Zijn discipelen indringend op om vol te houden: ‘Maar wie volharden zal tot einde, die zal zalig worden.’ (Matt.24:13; Mark.13:13)
Rampen
Waarom laat Jezus zo indringend doorklinken dat volharding onmisbaar is? Omdat in de eindtijd gevaarlijke en verleidende tegenkrachten optreden. We kunnen deze krachten in drie categorieën onderbrengen: rampen, dwaalleer en verdrukking.
De donkere kant van de eindtijd is dat rampen oordelen van de Heere zijn, voorbodes van het laatste oordeel. Ze roepen op tot inkeer en overgave aan Christus als Heere en Koning. Rampen vonden vaak op grote afstand plaats, maar corona heeft ook de westerse wereld geraakt. Tientallen jaren na de Tweede Wereldoorlog moeten we opnieuw onze kwetsbaarheid en afhankelijkheid leren. Vooral heeft corona ons erbij bepaald dat we in de eindtijd leven. We zijn geroepen om ons voor te bereiden en Christus te verwachten. Is er vernieuwing en verdieping gekomen, in de zin dat de verwachting van Christus sterker leeft? Of zijn we inmiddels overgegaan tot het ‘oude normaal’?
Licht in de eindtijd
Als licht in de eindtijd schijnt de verkondiging van het Evangelie: ‘En dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken.’ (Matt.24:14) De troost ervan is dat Heere doorgaat met Zijn werk. Tegelijk gaat de roep uit om deze boodschap in geloof te aanvaarden en er vervolgens op betrokken te blijven. Te volharden bij het Woord en bij de gemeente. In het licht van de wederkomst wekt de schrijver van de Hebreeënbrief zijn lezers op om de onderlinge bijeenkomst niet na te laten, maar ‘elkaar aan te sporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen’ (10:26). Hoe zal de betrokkenheid op het Woord en de gemeente er de komende tijd uitzien? Het is immers eenvoudig geworden om ’s zondags af te stemmen op de voorganger van voorkeur of juist helemaal niet af te stemmen. Volharding is nodig.
Dwaalleer
Volharding is ook nodig met het oog op dwaalleer of valse profetie. In de tijd voor de verwoesting van Jeruzalem stichtten allerlei valse christussen met hun aanhangers veel onrust. In de loop van het Nieuwe Testament kom je de waarschuwing tegen dwaalleer en de opwekking om te volharden in de gezonde leer steeds nadrukkelijker tegen. Door de eeuwen heen zijn geloofsbelijdenissen meestal geboren in de confrontatie met dwaalleer. Het kenmerk van dwaalleer is vaak dat ze God kleiner maakt en de mens groter. In onze tijd leeft sterk het verlangen naar een gelukkig leven waarin je jezelf kunt zijn én jezelf kunt ontplooien. Daarom zitten we niet te wachten op de God Die ons leven oordeelt, maar juist op één die tolerant is en geen levenskeuzes onder kritiek stelt. Een god dus die nauwelijks iets vraagt, maar vooral ruimte geeft om jezelf te zijn. Bijbelse kernnoties die daarmee schuren, worden bijgesteld, zoals de belijdenis dat de Schrift gezag heeft op alle terreinen van geloof en leven, dat wij mensen radicaal verloren zijn en Gods oordeel verdienen, dat Christus in de plaats van anderen de straf op de zonde moest dragen, dat geloof en bekering nodig zijn om in het heil te delen, dat er een radicaal onderscheid bestaat tussen rechtvaardigen en goddelozen.
Nadruk op de gezonde leer drijft kerken, gemeenten en christenen al vlug uit elkaar, zo klinkt regelmatig als kritiek. Inderdaad is er helaas een orthodoxie die de liefde mist en de roeping tot eenheid verwaarloost. Tegelijk is de waarheid van het Evangelie evenzeer wezenlijk en gaat zelfs voorop. Van de jonge christelijke gemeente in Handelingen 2 wordt als eerste vermeld dat ze volhardde in de leer van de apostelen. Volharden in de eindtijd betekent trouw zijn aan de apostolische leer en als het nodig is tegen dwalingen ingaan. Daarvoor is de onderscheiding van de geesten nodig én moed. Het gaat erom God centraal te stellen als de Verhevene, Die er verrassend genoeg voor kiest om dicht bij mensen te willen komen. Deze genade brengt tot verwondering en aanbidding.
Verdrukking
Jezus wekt in Mattheüs 24 en Markus 13 verder op tot volharding vanwege groeiende verdrukking. We zien dat ook in het boek Handelingen, waar jonge gelovigen worden opgeroepen vol te houden omdat ze met vervolging te maken hebben of krijgen. Zoals in Handelingen 14, waar Paulus en Barnabas de gemeenten in Lystre, Ikonium en Antiochië opnieuw bezoeken: ‘en zij versterkten de zielen van de discipelen, spoorden hen aan in het geloof te blijven en zeiden dat wij door veel verdrukkingen in het Koninkrijk van God moeten ingaan.’ (vs.22)
Wie betrokken is op het werk van stichtingen als De Ondergrondse Kerk en Open Doors, weet wat er op gelovigen kan afkomen in landen waar vervolging is, zoals in Noord-Korea, Nigeria en Pakistan. Als gevolg van de voortgaande secularisatie en de ingrijpende gezagscrisis voltrekt zich in ons westerse werelddeel een andere ingrijpende ontwikkeling.
Opstekende storm
De Engelse oorlogspremier Winston Churchill gaf het eerste deel van zijn serie over de Tweede Wereldoorlog de titel De opstekende storm. Terwijl Europese leiders voortdurend compromissen zochten, zag Churchill het gevaar van Duitse nazisme dreigend en onafwendbaar op Europa afkomen. En hij kreeg gelijk. De opstekende storm zien we heden ten dage in het scherpe verzet tegen Gods woorden als ‘u zult’ en ‘zult niet’, met als gevolg toenemende wetteloosheid en verkilling van de liefde.
De storm is met name gaan waaien in de seksuele revolutie, die in zestig jaar tijd een ongekende verandering heeft gebracht in de visie op huwelijk, abortus, echtscheiding, homoseksualiteit en identiteit. De morele revolutie laat steeds duidelijker zien dat de mens zonder God en gebod in een moeras van wetteloosheid terechtkomt. Volharding betekent dat we blijven vasthouden aan Gods woorden, ook als het gaat over relaties en seksualiteit, en daarvan durven getuigen. Volharding is nodig omdat de verdraagzaamheid steeds minder zal worden. Daarom zullen moed en vrijmoedigheid nodig zijn. Van vervolgde gelovigen kunnen we leren wat dit betekent.
Slag om ons hart
Intussen moeten we niet vergeten dat er ook een slag wordt gevoerd om óns hart. Was de moderne mens alleen maar buiten ons te vinden … We zijn al te gevoelig geweest voor de welvaart en de huidige genotscultuur. We zijn te weinig vreemdelingen geweest op aarde en hebben goed meegedaan met een levenspatroon waarin geld, huisvesting, kopen en verkopen, evenals vakanties het leven bepalen. In de stroom van deze materialistische instelling zijn eigen welzijn, egoïsme en verkilling van de liefde ook onder ons opgerukt. Het is moeilijk gebleken om eenvoudig te leven, te delen en een verstandig gebruik te maken van de aarde. Dit heeft ons christelijke getuigenis aangetast.
Neem een jaarabonnement (€ 49,00). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!