
Bij een nieuwe snelweg heeft u vast wel eens het bord “Project gefinancierd door de EU” gezien. Fijn uiteraard, maar de EU betaalt helaas ook voor minder fijne zaken. Bijvoorbeeld om abortus mogelijk te maken in ontwikkelingslanden.
In de kleine lettertjes van EU-afspraken over handel en ontwikkelingshulp kom je het soms tegen: de voorwaarde dat deze arme landen klinieken openen die vrouwen informeren over abortus. Vaak is de voorwaarde verhullend omschreven als ‘informatie over seksuele en reproductieve rechten’.
Triest dat dit gebeurt. En bizar, omdat de Europese Unie niet eens bevoegd is over ethische zaken zoals abortus. Maar te vaak roert Brussel in het beleid van de nationale landen. En helaas gaat dat gepaard met het seculiere liberale gedachtegoed.
Een koerswijziging is dus dringend nodig. Wat mij betreft mag de EU de handelsakkoorden en ontwikkelingshulp niet misbruiken voor een vrije seksuele moraal en seculiere ideeën over gezin, leven en seksualiteit.
Samen met enkele buitenlandse Europarlementsleden probeer ik tegengas te geven. Christelijke waarden zoals naastenliefde, barmhartigheid, rentmeesterschap en gerechtigheid moeten weer de boventoon voeren bij de ontwikkelingssamenwerking van de EU. Beter nog: in het hele buitenlandbeleid van de Europese Unie.
Beter zou zijn als de EU meer nadruk gaat leggen op mensenrechten, zoals de vrijheid van geloof: die staat in te veel landen onder druk. De nieuwe ranglijst van Open Doors schat dat 380 miljoen christenen kampen met zware vervolging en discriminatie omwille van hun geloof.
Kleinschaliger
Eigenlijk moeten we ons nader afvragen waarom de EU ontwikkelingshulp zou geven. Zeker op de manier waarop het nu gaat: de EU boekt gewoon grote bedragen over aan de Verenigde Naties (VN). De VN kan door schaalgrootte veel betekenen natuurlijk. Maar tegelijkertijd zijn er hoge overheadkosten.
Beter en efficiënter zou het zijn als de hulp vooral gaat via nationale overheden, zoals Nederland. Met meer oog voor kleinschaliger hulp en meer aandacht voor religie en religieuze organisaties.
Ontwikkelingshulp blijft wel nodig. Rina Molenaar, CEO van Woord & Daad, wees bij een bijeenkomst op onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om hoop te brengen waar wanhoop heerst, liefde waar haat is.
Het promoten van abortus hoort daar niet bij. Naastenliefde duidelijk wel.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement (€ 53). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!