De laatste maand van het jaar is voor mij altijd een periode waarin ik onwillekeurig terugblik. Wat heb ik afgelopen jaar zoal gedaan, wat is er gebeurd of veranderd in m’n leven. Wat blijft er over van alle inspanningen, van alle ontmoetingen, van al het werk in dit jaar?
Rond deze tijd komt bij mij ook altijd weer een oud lied uit het Leger des Heils naar boven. Het is geschreven door Célestine Oliphant-Schoch, de dochter van de oprichter van het Leger des Heils in Nederland die leefde rond 1900. Het is echt een lied voor de laatste dagen van het jaar, of als de vraag ‘Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?’ zich weer eens aan me opdringt. Het lied heeft als refrein:
Niets is hier blijvend, niets is hier blijvend,
alles, hoe schoon ook, zal eenmaal vergaan;
maar wat gedaan werd uit liefde tot Jezus,
dat houdt zijn waard’ en zal blijven bestaan.
Ik vind dit zo bemoedigend. Als je leeft en werkt in het besef dat je het mag doen in de kracht van God en tot eer van God, dan doe je het niet voor niets. Waar je in je dagelijks leven Jezus bewust betrekt bij alles wat gebeurt of wat je doet, daar krijgt dat een diepere betekenis. Dan wordt het gewone bijzonder. Dan is iedere ontmoeting en elke werkdag een ‘kans door God u gegeven’. Die mag je grijpen, want je doet het uit liefde voor Jezus.
Dit vraagt een leven waarin Jezus centraal staat, waarin Zijn liefde voor jou en jouw liefde voor Hem alles kleurt. Célestine verwoordt wat Psalm 90 bidt: ‘Bevestig het werk van onze handen.’ Ze herhaalt wat Paulus zegt: ‘Al wat u doet in woord of in werk, doe het in de naam van Jezus Christus, God de Vader dankend door Hem.’
Terugkijkend op 2024 word ik niet weemoedig, maar hoopvol, omdat wat ik deed uit liefde tot Jezus blijvende waarde heeft. Of, zoals het laatste couplet eindigt: ‘En eens daarboven, daar vinden wij weder, vruchten van ’t zaad dat wij strooiden op aard.’
De redactie dankt ds. Van der Spoel hartelijk voor de columns die hij dit jaar schreef.